Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Μήδεια (1251-1292)

Αποτέλεσμα εικόνας για house of the surgeon pompeiiΣΤΑΣΙΜΟΝ Ε΄


ΧΟ. ἰὼ Γᾶ τε καὶ παμφαὴς [στρ. α]
ἀκτὶς Ἁλίου, κατίδετ᾽ ἴδετε τὰν
ὀλομέναν γυναῖκα, πρὶν φοινίαν
τέκνοις προσβαλεῖν χέρ᾽ αὐτοκτόνον·
1255 σᾶς γὰρ χρυσέας ἀπὸ γονᾶς
ἔβλαστεν, θεοῦ δ᾽ αἷμα ‹χαμαὶ› πίτνειν
φόβος ὑπ᾽ ἀνέρων.
ἀλλά νιν, ὦ φάος διογενές, κάτειρ-
γε κατάπαυσον ἔξελ᾽ οἴκων τάλαι-
1260 ναν φονίαν τ᾽ Ἐρινὺν †ὑπ᾽ ἀλαστόρων†.

μάταν μόχθος ἔρρει τέκνων, [αντ. α]
μάταν ἄρα γένος φίλιον ἔτεκες, ὦ
κυανεᾶν λιποῦσα Συμπληγάδων
πετρᾶν ἀξενωτάταν ἐσβολάν.
1265 δειλαία, τί σοι φρενοβαρὴς
χόλος προσπίτνει καὶ ζαμενὴς ‹φόνου›
φόνος ἀμείβεται;
χαλεπὰ γὰρ βροτοῖς ὁμογενῆ μιά-
σματ᾽ †ἐπὶ γαῖαν† αὐτοφόνταις ξυνῳ-
1270 δὰ θεόθεν πίτνοντ᾽ ἐπὶ δόμοις ἄχη.

‹ΠΑΙΣ› (ἔσωθεν)
1270a ἰώ μοι.

1273 ΧΟ. ἀκούεις βοὰν ἀκούεις τέκνων; [στρ. β]
1274 ἰὼ τλᾶμον, ὦ κακοτυχὲς γύναι.
1271 ΠΑ. Α οἴμοι, τί δράσω; ποῖ φύγω μητρὸς χέρας;
1272 ΠΑ. Β οὐκ οἶδ᾽, ἀδελφὲ φίλτατ᾽· ὀλλύμεσθα γάρ.
1275 ΧΟ. παρέλθω δόμους; ἀρῆξαι φόνον.
δοκεῖ μοι τέκνοις.
ΠΑ. Α ναί, πρὸς θεῶν, ἀρήξατ᾽· ἐν δέοντι γάρ.
ΠΑ. Β ὡς ἐγγὺς ἤδη γ᾽ ἐσμὲν ἀρκύων ξίφους.
ΧΟ. τάλαιν᾽, ὡς ἄρ᾽ ἦσθα πέτρος ἢ σίδα-
1280 ρος ἅτις τέκνων
ὃν ἔτεκες ἄροτον αὐτόχει-
ρι μοίρᾳ κτενεῖς.

μίαν δὴ κλύω μίαν τῶν πάρος [αντ. β]
γυναῖκ᾽ ἐν φίλοις χέρα βαλεῖν τέκνοις,
Ἰνὼ μανεῖσαν ἐκ θεῶν, ὅθ᾽ ἡ Διὸς
1285 δάμαρ νιν ἐξέπεμπε δωμάτων ἄλαις·
πίτνει δ᾽ ἁ τάλαιν᾽ ἐς ἅλμαν φόνῳ
τέκνων δυσσεβεῖ,
ἀκτῆς ὑπερτείνασα ποντίας πόδα,
δυοῖν τε παίδοιν ξυνθανοῦσ᾽ ἀπόλλυται.
1290 τί δῆτ᾽ οὐ γένοιτ᾽ ἂν ἔτι δεινόν; ὦ
γυναικῶν λέχος
πολύπονον, ὅσα βροτοῖς ἔρε-
ξας ἤδη κακά.
***

ΠΕΜΠΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ


ΧΟ. Ω Γη,ω υπέρλαμπρη αχτίνα του Ήλιου,δείτε την καταραμένη γυναίκα, δείτε την,προτού το χέρι τηςχτυπήσει φονικό τα παιδιά της.1255Από τη χρυσή γενιά σου εβλάστησε, Ήλιε,και φοβάμαι όταν χέρι ανθρώπουχύνει στο χώμα αίμα θεού.Όμως εσύ, φως θεϊκό,καθήλωσέ την, κατατρόπωσέ την,διώξε από το σπίτι1260την ανελέητη Ερινύαπου διψάει για αίμα.
Μάταιος ο μόχθος σου για τα παιδιά,ματαίως εγέννησες γιους αγαπημένους,εσύ που άφησες πίσω σουτην αφιλόξενη πύλη των σκοτεινών Συμπληγάδων.1265Άμοιρη, γιατί συγκλονίζει την ψυχή σου βαριά οργήκι ένας φόνος παράφορος ακολουθεί τον άλλον φόνο;Μέγα το μίασμα για τους θνητούς,όταν με το ίδιο τους το χέριχύνουν αίμα από το αίμα τους·έρχονται τότε από τους θεούςκαι ρημάζουν τα σπίτια1270συμφορές ταιριαστέςμε των αυτουργών τα έργα.
ΠΑΙΔΙ (από μέσα)1270aΑλίμονο!1273ΧΟ. Άκουσες την κραυγή των παιδιών, την άκουσες;1274Aλίμονο, ανελέητη γυναίκα, αλίμονο κακορίζικη.ΠΑΙΔΙ A (από μέσα)1271Ωωω! Τί να κάνω; Πού να πάω για να ξεφύγω από το χέρι της μητέρας;ΠΑΙΔΙ Β (από μέσα)1272Δεν ξέρω, αδελφέ μου ακριβέ και αγαπημένε· πεθαίνουμε.1275ΧΟ. Να μπω μέσα; Η σκέψη μου,να σώσουμε από τη σφαγή τα παιδιά.ΠΑΙΔΙ Α (από μέσα)Σώστε μας, για όνομα των θεών, σώστε μας. Σε λίγο θα ᾽ναι αργά.ΠΑΙΔΙ Β (από μέσα)Είμαστε πια τόσο κοντά στην παγίδα του μαχαιριού.ΧΟ. Αλύγιστη γυναίκα,1280πρέπει να είσαι από πέτρα ή σίδερο,για να θες να θανατώσεις με το ίδιο σου το χέριτα παιδιά που εβλάστησαν από το σώμα σου.
Mία, λένε, από τις γυναίκες του περασμένου καιρού,μονάχα μία,σήκωσε το χέρι φονικόπάνω από τα λατρεμένα της παιδιά.Μιλώ για την Ινώ,που ο νους της εσαλεύθη από θεού,1285όταν η γυναίκα του Δίατην έσπρωξε να φύγει από το σπίτι τηςκαι να πλανιέται αλλοπαρμένη.Σαν έπραξε των παιδιών τον φόνο τον ανίερο,τινάχθηκε από την απόκρημνη ακτήστο αλμυρό κύμα η δύσμοιρηκαι χάθηκε πεθαίνοντας μαζί με τα δυο της παιδιά.1290Τί το τρομερό δεν θα μπορούσετώρα πια να συμβεί;Πολύμοχθοι έρωτες των γυναικών,πόσα δεινά έχετε φέρει ώς τώρα στους ανθρώπους!

Από τη μυθολογία στη φιλοσοφία του Πλάτωνα

Αποτέλεσμα εικόνας για Από τη μυθολογία στη φιλοσοφία του ΠλάτωναΑπό την εποχή του Πλάτωνα ακόμα ήταν γνωστό ότι οι ποιητές, αν και θεμελιωτές της ελληνικής θρησκείας ήταν μάστοροι στα ψέματα. Οι σοφοί ήξεραν ότι οι μύθοι ήταν αλληγορικές ιστορίες που πλάστηκαν για να εναρμονίσουν το άτομο και τη φυλή με την κοινωνία και τη φύση.

Η μυθολογία είναι μία μορφή κοινωνικής συνείδησης κι οι ποιητές που την έπλασαν το έκαναν γιατί άλλο τρόπο δεν είχαν προκειμένου να εκφράσουν αυτό που θα έδενε τη φυλή στο μέλλον. Προφανώς χρησιμοποίησαν και κάποιες προφορικές παραδόσεις που έρχονταν από το μακρινό παρελθόν. Εδώ υπάρχουν κάποια κενά που οι συντηρητικοί ιστορικοί του συστήματος απέκρυψαν, όμως αυτό είναι ένα άλλο θέμα, που στην παρούσα στιγμή δεν μας ενδιαφέρει.

Αυτός ήταν ένας τρόπος κατανόησης της κοινωνικής πραγματικότητας στα πρώτα στάδια ανάπτυξης της κοινωνίας. Σε κείνα τα στάδια της κοινωνικής ανάπτυξης, η ανικανότητα του ανθρώπου να διαχωρίσει τον εαυτό του από το περιβάλλον τον ώθησε ώστε να θεοποιήσει τη φύση και να ανθρωποποιήσει τους θεούς που λάτρευε. Οι τελευταίοι ήταν φυσικές δυνάμεις που αδυνατούσε να κατανοήσει. Οι φόβοι, οι στοχασμοί και ο ελπίδες γέννησαν αντίστοιχους μύθους. Το ίδιο, οι ασθένειες, οι αντιξοότητες και τα όνειρα που πάντα με υπερφυσικό τρόπο προσπαθούσε να εξηγήσει. Γι' αυτό η μυθολογία συσχετίστηκε με τη θρησκεία και αποτέλεσε τον συνεκτικό δεσμό της φυλής και του έθνους. Ο μύθος κατά κόρο χρησιμοποιείται από τον Πλάτωνα, αφού στη συνείδηση των Ελλήνων είναι τόσο δυνατός που εκφράζει την αλήθεια και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και χωρίς απόδειξη. Έτσι ο μύθος για τον Πλάτωνα αποτελεί αποδεικτικό καταφύγιο στην προσπάθειά του να τεκμηριώσει ένα μεταφυσικό πρόβλημα.

Ακριβώς αυτό συνεχίζουν και κάνουν ιουδαίοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι θεωρώντας τις «ιερές» τους γραφές, αδιάψευστο λόγο.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο Πλάτων, όπως οι ποιητές, που ήταν μάστοροι στα ψέματα, έτσι και ο ίδιος, ήταν ένας μάστορας του λόγου. Τα κείμενά του σε καθηλώνουν. Οι διάλογοι του Σωκράτη, τον ανέδειξαν έναν μεγάλο τεχνίτη του λόγου. Δεν είμαστε τόσο σίγουροι αν αυτοί αποδόθηκαν σωστά, όμως εκπέμπουν μια φιλοσοφική λάμψη που παραμένει εκτυφλωτική μέχρι σήμερα. Όταν γνώρισε τον Σωκράτη, ο Πλάτωνας, συνεπαρμένος από τους φιλοσοφικούς του στοχασμούς, έκαψε όλα του τα συγγράμματα. Έγραφε ποίηση ως τότε. Ποιος ξέρει...; τι ψέματα θα μας αράδιαζε αν δεν γνώριζε την μεγάλη εκείνη μορφή, αλλά και τι ποιητικά αριστουργήματα θα γνωρίζαμε σήμερα ...;

Δεν χωρά αμφιβολία ότι είχε μια τάση να θέλει να βοηθήσει τον άνθρωπο, αλλά από την δική του εγωιστική πλευρά, αφού ήταν αριστοκρατικός. Συγγενής του αρχηγού των τριάκοντα τυράννων, του Κριτία, είχε και ολιγαρχικές ιδέες που τον καθιστούν εχθρό της δημοκρατίας.

Στα πιο ώριμα χρόνια του ενδιαφέρθηκε για τον κόσμο, ρωτώντας τι είναι ο κόσμος και τι νόημα έχει. Τι σημαίνει πραγματικότητα και πόσο μπορούμε να την γνωρίσουμε.

Κατά καιρούς, μέσα από διάφορες αναρτήσεις, γνωρίσαμε τις απόψεις του σε γενικές γραμμές. Ο Πλάτωνας, δεχόταν ότι την πραγματικότητα, μόνο οι φιλόσοφοι μπορούν να την γνωρίσουν και γι αυτό πρέπει να ηγούνται όλων των άλλων. Έτσι πλησίασε τον Διόνυσο τον Συρακούσιο στην Σικελία και ο τελευταίος όταν αντελήφθη τι ρόλο έπαιζε και τι είχε στο μυαλό του, μόνο που δεν τον σκότωσε. Τον πούλησε σαν δούλο σε ένα καράβι που τον έφερε στην Αίγινα!

Έλεγε ότι ήταν ερωτευμένος με την πραγματικότητα. Ποια πραγματικότητα όμως; Θεωρούσε ότι στον κόσμο αυτό μόνο οι ιδέες είναι πραγματικές. Όλα τα άλλα είναι πλάνη. Οι ιδέες αυτές καθαυτές είναι τα πρότυπα, τα λεγόμενα αρχέτυπα. Υπεράνω όλων βρίσκεται η ιδέα του Αγαθού που εκτός από άυλη και αόρατη, όπως όλες οι ιδέες, είναι και θεία. Οι ιδέες αυτές δεν είναι αφηρημένη σκέψη αλλά ουσία που υπάρχει ανεξάρτητα από τη σκέψη, αντικειμενικά στο πνευματικό χώρο. Ακριβώς αυτή η θεώρηση τον καθιστά πατέρα του αντικειμενικού ιδεαλισμού.

Ο Πλάτων απέρριπτε τις αισθήσεις σαν έγκυρη πηγή της γνώσης. Ο κόσμος που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις δεν είναι πραγματικές, αλλά μια κακέκτυπη απεικόνιση του κόσμου των ιδεών. Την ψυχή την χώριζε σε τρία μέρη α) στο λογιστικό, β) στο θυμοειδές και γ) στο επιθυμητικό. Τα τρία αυτά συστατικά συχνά βρίσκονται σε σύγκρουση μεταξύ τους. Μοιάζουν με τα άλογα της άμαξας που ακολουθούν διαφορετικές κατευθύνσεις και ο ηνίοχος που συμβολίζει το ορθολογικό τμήμα της ψυχής προσπαθεί να συγκρατήσει το θυμοειδές και το επιθυμητικό, σε αυτό που ο Πλάτων ονόμαζε «ψυχική ειρήνη» (βλέπε «Φαίδρο»).

Για κάθε ένα μέρος της ψυχής αντιστοιχεί και μια αρετή όπου η ψυχή επικοινωνεί με τις ιδέες. Οι αρετές αυτές είναι α) η σοφία, β) η ανδρεία και γ) η σωφροσύνη.

Στην «Πολιτεία» του ο Πλάτων οραματίστηκε την ουτοπική του κοινωνία αποτελούμενη από τρεις τάξεις που τις αντιστοίχισε με τις πιο πάνω αρετές και τα μέρη της ψυχής. Έτσι επινόησε την πλατωνική του σπηλιά.

Τι βλέπουν όμως οι έγκλειστοι στην σπηλιά;

Μόνο τις σκιές στον απέναντι τοίχο. Αυτές αντιπροσωπεύουν ό,τι υπάρχει στη φύση. Μιμούνται την πραγματικότητα. Στην ουσία είναι πλάνη.

Σε έναν τέτοιο κόσμο ζούμε αλυσοδεμένοι, με τα πάθη, τις επιθυμίες και τους φόβους μας. Το σώμα μας υποταγμένο στον κόσμο των φαινομένων. Εκεί βρίσκεται θαμμένη η ψυχή, αναζητώντας απελευθέρωση από τα υλικά δεσμά μόνο μετά το θάνατο!

Αυτός μας απελευθερώνει και η ψυχή επιστρέφει στην ουράνια κατοικία, στο θεό!

Όμως, οι φιλόσοφοι μπορούν να γυρίσουν πίσω, να βγουν για λίγο από τη σπηλιά, να δουν την πραγματικότητα, αν και θαμπωμένοι και να επιστρέψουν πίσω.

Τα αρχέτυπα αυτά που υπάρχουν «εκεί» έξω είναι οι Ιδέες, οι Ουσίες που προσδιορίζουν τα τέλεια όντα που είναι αγέννητα, άφθαρτα, αιώνια και αναλλοίωτα! Αυτός είναι ο αντικειμενικός κόσμος, ο τέλειος κόσμος που ο φιλόσοφος μπορεί να αντιληφθεί και παράλληλα να αναγνωρίζει την ματαιότητα της ζωής!

Μήπως σας θυμίζουν τίποτα αυτά από την χριστιανική φιλοσοφία; Υιοθετημένα αρκετά από τους Γνωστικούς, τα υιοθέτησαν και πολλοί χριστιανοί. Άλλοι τα αντελήφθησαν έτσι, άλλοι αλλιώς και δημιούργησαν αντιθέσεις που γέννησαν την αίρεση. Μέχρι να αποφασιστεί, τι δόγμα θα διαλέξουν, οι μεν πολέμαγαν τους δε.

Αχ, γιατί δεν διαβάζετε ιστορία...;

Αλλά ας επιστρέψουμε στον Πλάτωνα για να δούμε πώς άναψε τη φωτιά των ιδεών.

Το αναφέραμε και πιο πάνω, με τα δυο άλογα της άμαξας που ακολουθούν διαφορετικές κατευθύνσεις και ο ηνίοχος που συμβολίζει το λογικό τμήμα της ψυχής προσπαθεί να συγκρατήσει το θυμοειδές και το επιθυμητικό να τα υψώσει ως την ουράνια κατοικία. Η προσπάθεια όμως αυτή είναι πολύ σκληρή γιατί γρήγορα η ψυχή πέφτει, χάνοντας τα φτερά της και προσγειώνεται στον ματαιόδοξο κόσμο της ύλης. Κάθε φορά που θυμάται (ανάμνηση των Ιδεών) βγάζει νέα φτερά και επιχειρεί νέο ταξίδι στον ουρανό. Η πτώση των ψυχών βρίσκεται σε όλες τις μυθολογίες του κόσμου, όπου ο Ήρωας-θεός καλείται να μας λυτρώσει, αφού συχνά κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο των ψυχών (Ηρακλής, Οδυσσέας, Ορφέας).

Ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί τα λόγια του Δασκάλου του στον «Φαίδωνα» για να δώσει αίγλη στην φιλοσοφία του, όταν με θαυμαστή ηρεμία ο Σωκράτης του εξηγεί ότι ο θάνατος είναι ένα μονοπάτι που μας οδηγεί κατευθείαν στο Σκοπό. Όσο έχουμε το σώμα και η ψυχή σκηνωμένη μέσα του, μολύνεται απ' αυτό και δεν θα μπορέσουμε να αποκτήσουμε ποτέ ό,τι επιθυμούμε. Να γιατί όσο ζούμε δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τίποτα καθαρά, παρά μόνο όταν πεθάνουμε, μέχρις ότου ο θεός μας απελευθερώσει (Λύτρωση).

Το σώμα εδώ είναι σαν ακαθαρσία, έτσι που αργότερα ο νεοπλατωνικός Πλωτίνος θα κοκκινίζει από ντροπή κάθε φορά που θα αισθάνεται ότι βρίσκεται μέσα του!

Στην ουσία, φίλοι μου, αυτό είναι ντροπή για το ελληνικό πνεύμα. Για τον αληθινό Έλληνα, η περιφρόνηση του σώματος αποτελεί ύβρη, γιατί το ελληνικό πνεύμα λάτρεψε και θεοποίησε το Κάλλος κι αυτό φαίνεται στα αγάλματα που φιλοτέχνησε. Η ομορφιά και η τέχνη απαράμιλλη, την θαυμάζουμε και σήμερα.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που τον «Φαίδωνα» οι χριστιανοί τον διάβαζαν στο νεκροκρέβατό τους, για να προετοιμαστούν για την τελευταία μάχη που έπρεπε να δώσει η ψυχή μέσα στο μολυσμένο της κορμί.

Τα φαντάσματα από τότε εφευρέθηκαν, όταν μετά το θάνατο οι ψυχές βαραίνουν και έλκονται στον ορατό κόσμο, από τον φόβο τους και περιφέρονται στους τάφους και τα μνημεία, σαν σκιές (Φαίδων).

«Κάθε ηδονή ή λύπη προσηλώνει σαν καρφί την ψυχή στο σώμα, έτσι την κάνει σωματική, ώστε να νομίζει ότι αληθινά είναι εκείνα τα οποία και το σώμα θεωρεί αληθινά».

Στον Γοργία αναφέρεται στην ψυχή από τη στιγμή που οι νεκροί φτάνουν μπροστά στον Ραδάμανθη κι εκείνος τις στέλνει στο Δικαστή για να τιμωρηθούν ανάλογα, ενώ τις αφοσιωμένες στην αλήθεια ψυχές, τις στέλνει στα νησιά των Μακάρων.

Ο Πλάτωνας μας επιβεβαιώνει πόσο πιστεύει σ' αυτό, γι' αυτό προετοιμάζει πάντα την ψυχή του, ώστε να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει την Θεία Δίκη!

Δεν αποφεύγει ακόμα και να περιγράψει τις Δαντικές εικόνες από τα καθαρτήρια του Άδη, κάνοντας μια περιγραφή για τα βασανιστήρια του Αριδαίου και άλλων τυράννων που εκτελούσαν την χιλιόχρονη ποινή τους! Στα κείμενα αυτά γαντζώνεται ο άνθρωπος μπροστά στην απελπισία της ζωής και κατά την Ύστερη αρχαιότητα, ο Χριστιανισμός το εκμεταλλεύτηκε σαν παρηγοριά στην ταλαίπωρη ζωή του πιστού. Ήταν το πιο εύκολο που μπορούσε να κάνει, αφού δεν προσπάθησε ποτέ να την αλλάξει!
 
Ο Αυγουστίνος, θερμός υποστηριχτής της Πλατωνικής φιλοσοφίας, επηρέασε όλη τη Δυτική φιλοσοφία του Χριστιανισμού, όπως νωρίτερα ο Κλήμης, ο Ωριγένης και τόσοι χριστιανοί φιλόσοφοι την Ανατολή, στην άλλη άκρη της αυτοκρατορίας.

Δεν είναι τυχαίο που το σημαντικότερο έργο του ο Αυγουστίνος το ονόμασε «Η Πολιτεία του Θεού».

Αν σήμερα ασχοληθήκαμε με τη φιλοσοφία της ψυχής του Πλάτωνα, σε προσεχές άρθρο θα πάμε σε πιο πρακτικά ζητήματα. Θα δούμε την ίδια την Πολιτεία του Πλάτωνα και πώς φαντάστηκε τον κόσμο, που ούτε λίγο ούτε πολύ, η Μεσαιωνική Εκκλησία προσπάθησε να επιβάλει σαν Θεανθρώπινη Πολιτεία.

Γίνε ο θαυματοποιός της ζωής σου!

Στη δημιουργική Σιωπή ανασταίνεται η Ψυχή…

Νιώθεις μετέωρος… είσαι μετέωρος… αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι ζούσες ένα ψέμα… πίστευες ότι τα πράγματα, οι καταστάσεις ήταν όπως θα ήθελες να είναι, δεν έβλεπες καθαρά… εμπιστεύτηκες ¨λάθος¨ ανθρώπους… παραδόθηκες σε ¨λάθος¨ αγάπες και τώρα παραδίνεσαι στη θλίψη…

Τυλίγεσαι με το πέπλο της προδοσίας, της εγκατάλειψης και περιφέρεσαι ανάμεσα στις στιγμές σου…

Λυπάσαι τον εαυτό σου και εκλιπαρείς όλα να είναι ¨λάθος¨, ένας εφιάλτης που μόλις ξυπνήσεις θα φύγει κι εσύ θα ξαναγυρίσεις στην ψεύτικη ζωούλα σου…

Ξύπνα Άνθρωπε… αυτή η στιγμή είναι μια Μαγική στιγμή…

Είναι η ώρα να αντικρίσεις την Αλήθεια! Να δεις ποια ανάγκη σε έφερε εδώ σε αυτή τη θλίψη… ποια πληγή αφυπνίστηκε… ποιος είσαι πραγματικά και τι χρειάζεσαι για να έχεις χαρά, αγάπη, αφθονία… Tι σε κάνει να πιστεύεις ότι κάποιος άλλος έξω από εσένα μπορεί να σου τα χαρίσει όλα αυτά… και γιατί αυτόν τον ¨άλλον¨ τον χρίζεις θαυματοποιό της Ζωής σου όταν τα πραγματικά θαύματα σε Αυτήν μπορείς να τα κάνεις μόνο Εσύ!

Σώπασε άνθρωπε! Σώπασε και άκου την ψυχή σου να σου μιλάει…

Ότι νόμιζες ότι σε στήριζε δεν είναι τίποτα άλλο από θαμπές σκέψεις… ξεθωριασμένες πεποιθήσεις…

Είσαι πληγωμένος… πονάς… κι αυτό είναι καλό…

Νιώθεις σαστισμένος… είσαι σε σύγχυση… κι αυτό είναι καλό γιατί το μυαλό σου σταμάτησε να δουλεύει με τον συνηθισμένο του τρόπο που σε έφερε σε αυτήν την κατάσταση. Τώρα είναι η ευκαιρία να του πάρεις τον έλεγχο… να μην το αφήνεις να σε κυβερνά με τα Μη, τα δεν Πρέπει, τα δεν Μπορείς… Να γίνεις πάλι ο θαυματοποιός της Ζωής σου και να ξαναρχίσεις τα θαύματα…

Δεν είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν χθες...
Τώρα είσαι έτοιμος. Τώρα γκρέμισες τις ψευδαισθήσεις και αντίκρισες την Αλήθεια! Από εδώ και στο εξής θα βάλεις καινούργιες προτεραιότητες… θα βαδίσεις σε καινούργια μονοπάτια… θα σκαρφαλώσεις άλλα, νέα βουνά…

Ναι! δεν λέω θα αντιμετωπίσεις καινούριες δυσκολίες, θα συναντήσεις καινούργιους ανθρώπους που θα αποδειχτούν άλλοι άγγελοι και άλλοι δαίμονες… Όμως όλοι θα είναι ¨δάσκαλοι¨ και θα σου χαρίζουν κάθε φορά την ευκαιρία να βλέπεις τον εαυτό σου, να απολαμβάνεις την ευκολία και να ξαναγεννιέσαι από τη δυσκολία πιο μεστός, πιο ολοκληρωμένος, πιο έτοιμος να είσαι μόνον ο Εαυτός σου!

Σώπασε άνθρωπε… κι άκου την ψυχή σου να λέει: ¨Ώρα για Θαύματα¨ και γίνε ο Θαυματοποιός της ζωής σου!

Τα λάθη που κάνεις όταν θέλεις να αλλάξεις τη ζωή σου

Η αλλαγή είναι ένα σοβαρό εγχείρημα, πολύ σοβαρό αν σκεφτείς ότι ζούμε μόνο μία φορά. Κάνοντας το καλύτερο που μπορείς για να αλλάξεις αυτό που δεν λειτουργεί, αποφασίζεις, στην πραγματικότητα, να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής σου και να δημιουργήσεις τις συνθήκες που θα την κάνουν καλύτερη.

Τα 5 λάθη, που κάνουμε οι περισσότεροι αλλάζοντας τη ζωή μας…

1. Πιστεύουμε ότι όταν δεν πάει κάτι καλά, πρέπει να αλλάξουμε τα πάντα
Στην πραγματικότητα, η ζωή σου μπορεί να μην είναι τόσο άσχημη, όσο πιστεύεις. Κάνε μία λίστα με όσα θέλεις να αλλάξεις και στη συνέχεια άλλαξε τη σειρά βάζοντας τις αλλαγές σε σειρά προτεραιότητας. Διοχέτευσε την ενέργειά σου σε αυτό που έβαλες πρώτο στη λίστα. Αν ακόμη δεν είσαι ευχαριστημένος, τότε προχώρησε στο επόμενο.

• Μία αλλαγή μπορεί να επηρεάσει το σύνολο της ζωής σου. Κάνοντας μόνο μία αλλαγή, ενδέχεται να διαπιστώσεις ότι πολλές άλλες πτυχές της ζωής σου αλλάζουν προς το καλύτερο.

• Προσπαθώντας να αλλάξεις τα πάντα το πιθανότερο είναι να εκτελείς τη συνταγή για την καταστροφή, αφού επιχειρώντας τόσες πολλές αλλαγές θα προκαλέσεις ένα χάος στη ζωή σου το οποίο δεν θα μπορείς να διαχειριστείς.

2. Κάνουμε την αλλαγή για τους άλλους
Μερικές φορές (ή περισσότερες) νιώθεις την ανάγκη να εντυπωσιάσεις τους άλλους. Θεωρείς ότι αυτό που επιλέγεις να κάνεις στην καριέρα σου θα κάνει καλή εντύπωση. Αναρωτιέσαι αν η επιλογή σου θα αρέσει στους φίλους σου, αν οι γονείς σου θα εγκρίνουν αυτό που αποφάσισες, αν ο σύντροφός σου θα συμφωνήσει. Στα απλά αλλά και στα πιο σοβαρά πιάνεις τον εαυτό σου να σκέφτεται “τι θα πουν οι άλλοι”.

• Εάν κάνεις την αλλαγή για τους άλλους, τότε εσύ θα μείνεις δυσαρεστημένος και απογοητευμένος. Θα συνειδητοποιήσεις, κάποια στιγμή, ότι τίποτε στη ζωή σου δεν είναι έτσι όπως το θέλεις. Θα διαπιστώσεις ότι ο τρόπος που ζεις, δεν είναι ο δικός σου τρόπος, αλλά ο τρόπος των άλλων. 

3. Πιστεύουμε ότι τα χρήματα είναι η λύση σε όλα τα προβλήματα
Φυσικά τα χρήματα είναι σημαντικά, στο βαθμό που μας βοηθούν να καλύψουμε τις ανάγκες μας και να ζούμε μία άνετη ζωή. Ωστόσο, όσο πολλά και αν είναι τα χρήματα σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να ‘αγοράσουν’ την αγάπη, τη φιλία, το νοιάξιμο, τη χαρά και πολλά πολλά άλλα.

4. Πιστεύουμε ότι μία σχέση θα φτιάξει τα πράγματα
Αν είσαι μόνος και έχεις βαρεθεί να είσαι χωρίς σύντροφο, τότε μπορεί να έχει περάσει από το μυαλό σου, ότι το να κάνεις μία σχέση θα σε βγάλει από το “τούνελ” και θα σου λύσει όλα τα προβλήματα. Όμως, σκέψου κι αυτά:

• Μια σχέση που δημιουργείται κάτω από αυτό το πλαίσιο και σκεπτικό, το πιθανότερο είναι να μην εξελιχθεί θετικά. Μια σχέση σημαίνει αγάπη, συντροφικότητα και μοίρασμα και όχι επίλυση προβλημάτων.

• Όταν αντιμετωπίζεις πολλές προκλήσεις στη ζωή, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να επιλέξεις κάποιον σύντροφο που να μην είναι στην πραγματικότητα αυτό που θέλεις, αλλά να λύνει προσωρινά το θέμα της μοναξιάς σου. Η συναισθηματική υγεία είναι σημαντική στην ανεύρεση συντρόφου.

• Φτιάξε τη ζωή σου με τέτοιο τρόπο που να ενθουσιάζει εσένα…πριν από οποιονδήποτε άλλον. Στη συνέχεια, βρες κάποιον που μπορεί να μοιραστεί τον τρόπο που ζεις και τον ενθουσιασμό σου. Μια σχέση θα πρέπει να είναι το τελευταίο βήμα μιας αλλαγής, όχι το πρώτο.

5. Δεν έχουμε σκοπό
Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις την αλλαγή; Ποιο θέμα θέλεις να ‘λύσεις’; Τι είναι σημαντικό να γίνει; Αν έχεις ένα σκοπό στη ζωή, όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται ευκολότερα.

• θέλεις να ζήσεις με μεγαλύτερη ελευθερία;
• θέλεις να επιδράσεις στην κοινωνία;
• θέλεις να μάθεις κάτι καινούριο;
• θέλεις να κάνεις πιο απλή τη ζωή σου;

Πολλοί από εμάς βάζουμε πολλή ενέργεια και κόπο σε μια αλλαγή και όταν τελικά την κάνουμε νιώθουμε απογοήτευση. Αυτό συμβαίνει, συνήθως, γιατί κάναμε την αλλαγή…για την αλλαγή.

Μια επιτυχημένη αλλαγή, σημαίνει ότι εναρμονίζεται με τα “θέλω” μας, τις αξίες μας, με όσα εμείς θεωρούμε σημαντικά στη ζωή.

Μια αλλαγή στη ζωή γίνεται με γνώμονα αυτά που θέλουμε και όχι αυτά που δεν θέλουμε, ή αυτά που ‘πρέπει’ να διώξουμε. Πριν ξεκινήσεις το ταξίδι της αλλαγής, γράψε αυτό που θέλεις και μετά σχεδίασε τα βήματα για το φέρεις στη ζωή σου.

Δημιουργείς τη ζωή που θέλεις ή απλά αντιδράς σε ό,τι συμβαίνει;

Αν ζεις απλά αντιδρώντας σε κάθε τι που σου συμβαίνει, είναι σαν να ζεις με ένα «προεπιλεγμένο τρόπο» ή «με ό,τι σου τύχει». Ζώντας κάπως έτσι, θα νιώθεις σίγουρα απογοήτευση και άγχος. Οι άνθρωποι που ζουν με αυτόν τον τρόπο είναι αφημένοι στην τύχη (τους), σε ό,τι φέρει η μέρα. Τους καθοδηγεί ο πόνος και η διαρκής αποφυγή να δημιουργήσουν τη ζωή που επιθυμούν. Από την άλλη, δημιουργώντας τη ζωή που θέλεις, νιώθεις ικανοποίηση και πληρότητα!

Σήμερα, μοιράζομαι μαζί σου μερικές ιδέες και σκέψεις, που θα σε βοηθήσουν να λειτουργείς δημιουργικά και όχι απλά να αντιδράς στη ζωή που συμβαίνει.

1. Αντιδράς όταν η ποιότητα της ζωής σου κινείται ανάμεσα στη φτώχια και στην ανέχεια. Αυτό είναι ένα αποκαλυπτικό σημάδι της ‘αντίδρασης’.

• Δημιουργείς όταν, αναγνωρίζοντας ότι η άνεσή σου πέσει κάτω από ένα ορισμένο επίπεδο, αναλαμβάνεις δράση. Θα χρειαστεί να δουλέψεις -κάποιες φορές σκληρά- για να φέρεις ξανά τη ζωή σου σε μια κατάσταση που να μπορείς να λειτουργήσεις μέσα σε αυτή και να νιώσεις άνετα. Έτσι, θα χαλαρώσεις και πάλι. Μόνο αναλαμβάνοντας δράση.

2. Αποτυχία είναι η επιλογή σου να μην επιλέγεις μια κατεύθυνση στη ζωή. Χωρίς να καθορίσεις και να επιλέξεις τον τελικό σου προορισμό, ακυρώνεις οποιαδήποτε πρόθεση. Χωρίς πρόθεση, θα βρεθείς σε όποιο δρόμο “τύχει”. Οι άνθρωποι που ζουν όμορφα, δεν ζουν όμορφα κατά τύχη. Να είσαι αρκετά γενναίος για να επιλέξεις εσύ τη διαδρομή σου και να την ακολουθήσεις με πίστη και αφοσίωση.

3. Ανακάλυψε τη δύναμη του οραματισμού. Το να οραματίζεσαι θα σε βοηθήσει σε διάφορες περιοχές της ζωής σου:

• Οραματίσου τις δυνάμεις σου και τις ικανότητές σου για να βρεις τον προορισμό σου. Προηγουμένως κάνε την επιλογή σου. Τι είναι αυτό που θέλεις;

• Το να οραματίζεσαι θα κρατά πάντα το στόχο σου ζωντανό. Βλέποντας το στόχο σου, θα υπενθυμίζεις στον εαυτό σου πόσο σημαντικό είναι να τον πετύχεις. Αυτό, θα σε βοηθήσει να αναπτύσεις πιο θετική προοπτική και να αναγνωρίζεις τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που παρουσιάζονται μπροστά σου.

• Το να οραματιστείς το στόχο σου, θα σε κάνει να πιστέψεις πιο πολύ σε αυτόν. Φαντάσου την επιτυχία, ξανά…και ξανά…και ξανά. Με αυτόν τον τρόπο, εκπαιδεύεις το μυαλό σου να πιστέψει ότι αυτό που θέλεις, μπορεί να συμβεί. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να συγκεντρώνεσαι και να οραματίζεσαι το στόχο σου για πέντε λεπτά κάθε μέρα. Και σίγουρα έχεις πέντε λεπτά! 

4. Μάθε τη διαφορά μεταξύ δράσης και αντίδρασης. Με τη δράση κινείσαι προς μία πραγματικότητα που έχεις επιλέξει Με την αντίδραση, απλά, βρίσκεσαι στη μέση μιας πραγματικότητας που απλά συμβαίνει. Αντιδρώντας, επιδιώκεις να φέρεις την κατάσταση εκεί που ήταν πριν. Δρώντας, επιδιώκεις να δημιουργήσεις μία νέα, καλύτερη κατάσταση.

5. Τι πιο υπέροχο θα μπορούσε να σου συμβεί, από μια ζωή που να σε εμπνέει και να σε ενθουσιάζει;Αντιδρώντας στη ζωή, απλά θα αναλώνεσαι στο να επιλύεις το ένα πρόβλημα μετά το άλλο. Ποιος θέλει να περάσει τη ζωή του διαχειριζόμενος, διαρκώς, περιττές προκλήσεις, περιμένοντας παθητικά πότε θα “σκάσει” το επόμενο πρόβλημα; Ζώντας με αυτόν τον τρόπο, φέρνεις στη ζωή σου μόνο άγχος και αβεβαιότητα. Αντί να κάνεις αυτό, αφιέρωσε χρόνο στο να δημιουργήσεις τη ζωή που θέλεις.

6. Τίποτε δεν συμβαίνει μαγικά και αυτόματα. Τα τελευταία χρόνια έχω βρεθεί σε πολλές συζητήσεις για το “σύμπαν” και το πώς συνομωτεί για να σου φέρει αυτό που θέλεις. Ακόμη κι αν αυτό μπορεί να συμβεί, δεν θα συμβεί ενώ κάθεσαι στον καναπέ σου αμέριμνος και άπραγος...και περιμένεις υπομονετικά να σου συμβεί κάτι υπέροχο. Αν γνωρίζεις κάποιον που του συνέβη κάτι τέτοιο…σε παρακαλώ πολύ γνώρισέ τον μου!

• Όταν είσαι σαφής και ξεκάθαρος στο τι θέλεις, θα μπορείς να αναλάβεις δράση και να το “ζητήσεις”, να το “δημιουργήσεις”, να το πετύχεις. Θα μπορείς να παρατηρείς τις ευκαιρίες και να κάνεις όλο και περισσότερα βήματα προς την κατεύθυνση του στόχου σου.

7. Απάντησε στις προκλήσεις…αντί να αντιδράς σε αυτές. Αντί να κουνάς το δάχτυλο και να διαμαρτύρεσαι γι’ αυτό που συμβαίνει, κάνε κάτι για να αποφύγεις να ξανασυμβεί. Οι περισσότερες προκλήσεις ή δυσκολίες, στη ζωή, είναι καταστάσεις που μας έχουν ξανασυμβεί παλαιότερα. Δημιούργησε μια λύση και σχεδίασε την ‘πρόληψη’ της επανάληψης. Κάνοντας ξανά και ξανά το ίδιο λάθος, χάνεις πολύτιμο χρόνο και ενέργεια που θα μπορούσες να διοχετεύσεις σε ένα άλλο σημαντικό σου στόχο.

Αποφάσισε σήμερα ποια είναι η ζωή που θέλεις να ζήσεις.
Υπενθύμιζε στον εαυτό σου τακτικά πόσο σημαντικό είναι να ζήσεις αυτή τη ζωή. Οραματίσου τη! Παρατήρησε τις ευκαιρίες που εμφανίζονται στο δρόμο σου.

Δημιούργησε τη ζωή σου και μην αφήνεις τη ζωή απλά να συμβαίνει.

Το ξύπνημα της Δύναμης

Αποτέλεσμα εικόνας για Το ξύπνημα της ΔύναμηςΗ Γνώση είναι δύναμη; …Και η Άγνοια ευτυχία;

Τι επιλέγεις και για τι αναρωτιέσαι;

Θυμάσαι πότε η δύναμη σου σε εγκατέλειψε; Όταν έχασες μια μάχη; Όταν η ζωή σου πήρε ότι θεωρούσες δεδομένο; Όταν σε πρόδωσαν; Όταν σε εγκατέλειψαν;

Μήπως όμως σε εγκατέλειψες εσύ και από τότε ψάχνεις μάταια να κατηγορήσεις κάποιον για να απαλύνεις τον πόνο σου;

Το κενό όμως που προκαλεί ο πόνος δεν γεμίζει, όποιος και αν αποφάσισες ότι σου φταίει! Και όταν καταλήξεις με μεγάλη βεβαιότητα στον υπεύθυνο απώλειας της δύναμης σου, τότε θα νιώσεις πιο μόνος από ποτέ! Χαμένος μέσα στον κόσμο της μοναξιάς νιώθοντας πως σε έχει εγκαταλείψει ακόμα και ότι μέχρι σήμερα πίστευες. Και μόνο μια ερώτηση έχει απομείνει να τρεμοπαίζει στα χείλη σου…

«Πόσο θα αντέξω ακόμα;»
Και τότε μια κραυγή ξεχύνεται από το βάθος σου που κάνει τον κόσμο σου να σείεται! Μια κραυγή που σπάει το θόρυβο του μυαλού και της καρδιάς δημιουργώντας μια ρωγμή από την οποία αναβλύζει σιωπή που σαν εκκωφαντικός ψίθυρος σου λέει…
ΣΗΚΩ! ΑΚΟΥΣΕ! ΘΥΜΗΣΟΥ!

Μα τι μπορείς να κάνεις πια! Τι να ακούσεις και τι να θυμηθείς! Δεν έχεις πια άλλη αντοχή και το ένα κύμα μετά το άλλο σε χτυπούν αλύπητα. Δεν προλαβαίνεις ούτε να αναπνεύσεις. Η αντοχή σου σε εγκαταλείπει και βρίσκεσαι έρμαιο σε έναν τεράστιο, άγριο ωκεανό που φροντίζει να σε κρατά φυλακισμένο στα νερά της άγνοιας που τόσο απλόχερα σου προσφέρει σε κάθε του κύμα!

Ο ωκεανός σε κερδίζει, σε κάνει μέρος του και εσύ με σθεναρή πίστη πια τον υπερασπίζεσαι όπου βρεθείς και όπου σταθείς κάνοντας το σωστό όπως εκείνος σου υποδεικνύει κάθε φορά!

Και πείθεσαι ότι η ζωή δεν θα έχει ποτέ γλυκιά γεύση, πως η δική σου καρδιά δεν θα βρει την πατρίδα της, το δικό σου μυαλό δεν θα ησυχάσει και λίγο, λίγο γίνεσαι εσύ ο ίδιος ένας άγριος ωκεανός άγνοιας! Εκείνης της άγνοιας που έχει πια γίνει το σπίτι σου!

Σκέφτηκες όμως πως ίσως κάνεις το σωστό για λάθος λόγο; Γιατί συχνά βρισκόμαστε στο μεγαλύτερο σκοτάδι όταν έχουμε τη μεγαλύτερη βεβαιότητα ότι κάνουμε το σωστό…

Έχεις σκεφτεί πως αν για μια στιγμή κάνεις φαινομενικά λάθος για το σωστό λόγο ίσως ανακαλύψεις ότι έχεις χαθεί μέσα στα 40 κύματα του ωκεανού της άγνοιας;

Σήκω και δες! Τι επιλέγεις; Να αγωνιάς χαμένος μέσα στο άγνωστο ή να αναλάβεις την ευθύνη της άγνοιάς σου και να κάνεις κάτι για αυτό;

Είναι εύκολο να νομίζεις ότι ενεργείς μέσα από τη γνώση περιορισμένων στοιχείων βολεμένος στην μοναξιά και την εγκατάλειψη του εαυτού σου. Να αφήνεσαι στα κύματα και όπου σε πάνε. Αυτό δεν έχει ευθύνη. Αν όμως αντέξεις να αναλάβεις την ευθύνη σου θα καταφέρεις να νικήσεις τα κύματα και θα γευτείς μια στιγμή την ευτυχία του να μάθεις ποιος αληθινά είσαι.

Τελικά τι επιλέγεις; Την άγνοια και την εγκατάλειψη του εαυτού σου ή την δύναμη της ευτυχίας που είναι τόσο μεγάλη, όχι μόνο για να σε στηρίξει να παλέψεις με τα κύματα, αλλά τόση ώστε να μετατρέψει τα μανιασμένα νερά της ύπαρξης σου σε ηλιόλουστα γαλαζοπράσινα νερά που με απλότητα θα σε οδηγήσουν στο μεγαλύτερο επίτευγμα όλης σου της ζωής! Στο να είσαι δυνατός και να γίνεις αυτό που νιώθεις ότι ΕΙΣΑΙ.

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να βγεις από εκεί!
Φαντάσου!
Φαντάσου ότι η δύναμη σου είναι εκεί!

Πως δεν χάθηκε ποτέ και τόλμησε να πιστέψεις πως μπορείς να βρεις διέξοδο από τον άγριο ωκεανό αναπτύσσοντας ακόμα μεγαλύτερη επίγνωση του πόσο έχεις χαθεί μέσα στην άγνοια και την λήθη και ανακάλυψε κάτι νέο, κάτι καινούριο που ποτέ πριν η μοναξιά σου δεν σου επέτρεψε να φανταστείς ότι μπορεί να υπάρχει. Επέτρεψε στον εαυτό σου να σου αποκαλυφθεί μέσα από την γνωριμία σου με τη δύναμή σου! Γιατί η δύναμη σου εκπηγάζει από εκεί… από την ανακάλυψη του εαυτού σου.

Γιατί το μονοπάτι αυτό είναι η πιο χαρούμενη διαδρομή! Είναι η μόνη διαδρομή που μπορεί να σε φέρει πιο κοντά στην ευτυχία που ζητάς! Αυτή η διαδρομή είναι που θα ενώσει τα κομμάτια σου, τα κομμάτια της γνώσης του εαυτού σου που θα σε οδηγούν όλο και πιο κοντά στο να δεις πιο ολοκληρωμένα την εικόνα της ίδιας σου της δύναμης, της ίδιας σου της ύπαρξης!

Και όταν αυτό το θαύμα αρχίσει να επιτελείται θα ξέρεις τι έχεις να κάνεις και θα βάλεις πλώρη για την υλοποίηση των θησαυρών που βρίσκονται στην καρδιά σου καταλαβαίνοντας την σημαντικότητα και την ασημαντοσύνη σου ταυτόχρονα! Πως όσο σπουδαίος είσαι άλλο τόσο μικρός και ασήμαντος είσαι ταυτόχρονα μιας και ή θα νικήσεις την άγνοια του ωκεανού ή θα είσαι η σταγόνα που θα την καταπιούν τα κύματα. Τότε μόνο θα αντικρίσεις την απεραντοσύνη σου γιατί ξέρεις και μπορείς πια να νιώσεις το μεγαλείο της αλήθειας της καρδιάς σου αλλά ταυτόχρονα γνωρίζεις πως είσαι απλά ένας αγωγός αγάπης αυτού του μεγαλείου.

Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων: αυτοί που λένε στο θεό που πιστεύουν «γενηθήτω το θέλημά σου» και αυτοί που ακούν το θεό να τους λέει «γενηθήτω το θέλημά σου»!

Εσύ σε ποιο τύπο ανήκεις;
Η διαφορά ανάμεσα τους είναι ότι ο δεύτερος τύπος πάντα ξεπερνάει τα όρια που του υπαγορεύει το μυαλό και πάει με πίστη στην περιοχή του αδύνατου! Είναι εκείνοι οι τύποι που πιστεύουν ότι το φράγμα του ήχου μπορεί να σπάσει !

Και φυσικά σπάει το φράγμα του ήχου για αυτούς μιας και πάντα μέσα τους άκουγαν μια αλλιώτικη μουσική…

Είναι εκείνοι οι τύποι που με την διαρκή αισιοδοξία τους καταφέρνουν να πολλαπλασιάσουν τη δύναμή τους και μπαίνουν στο κλαμπ των νικητών, δηλαδή καταφέρνουν και σπάνε τα στενά όρια της έννοιας του ανθρώπου και μεταμορφώνονται σε υπεράνθρωποι!

Αν θες να ανακαλύψεις τη δύναμή σου και να σπάσεις το δικό σου ανθρώπινο φράγμα,
να μην ανέχεσαι να σου λέει «όχι» κάποιος που δεν έχει την αρμοδιότητα να σου πει «ναι»!

Σταμάτα να δραπετεύεις από την ελευθερία σου και ανάκτησε τη δύναμη σου προχωρώντας! Εξάλλου είναι διπλή η γλύκα όταν καταφέρεις να κάνεις κάτι που δεν μπορεί να γίνει.

Σκέψου πόση δύναμη θέλει να αντέχεις την μοναξιά σου! Αν όμως αυτή την δύναμη που ήδη χρησιμοποιείς για να αντέχεις την μοναξιά την αξιοποιήσεις για να σηκωθείς θα αρχίσουν να γίνονται τα θαύματα!

Χρησιμοποίησε αυτή τη δύναμη για να σηκώσεις την ευθύνη της ενεργητικής σου δράσης, την οποία εσύ θα επιλέξεις για εσένα!

Άλλωστε μόνο η δύναμη σου μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή. Η δήθεν αδυναμία μπορεί μόνο να σε κάνει να ικετεύεις για όσα σου χρωστάει η ζωή!

Αφήσου και ζήσε “Το ξύπνημα της Δύναμης σου!”

Ψέματα, μια τέχνη με θύτες και θύματα. Γιατί πιστεύουμε στα ψέματα και πώς αποκαλύπτεται η αλήθεια;

Κάθε μέρα, χρόνια τώρα ζούμε ένα μεγάλο ψέμα και παρόλο που είναι κραυγαλέο τελικά το πιστεύουμε. Αγόμαστε και συμπεριφερόμαστε από αυτό και ας θέλουμε να δούμε την αλήθεια. Το κακό είναι ότι την παθαίνουμε το καταλαβαίνουμε αλλά κάποιο άλλο ψέμα αντικαθιστά το προηγούμενο και πάλι την ξαναπατάμε. Τι άραγε φταίει; Εμεις που δεν βλέπουμε την αλήθεια ή ο ψεύτης που ξέρει να την κρύβει και να κάνει έτσι την δουλειά του;

Είμαστε πολύ επιρρεπείς στο ψέμα, ιδιαίτερα αν είναι ωραίο και μας βολεύει και η αλήθεια είναι πικρή και πολλές φορές ασύλληπτη. Γιατί άραγε;

Ο Γκαίμπελς είχε πει ότι όσο πιο τερατώδες είναι ένα ψέμα τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό.Το μεγάλο ψέμα, πρώτη φορά επινοήθηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ στην αυτοβιογραφία με τίτλο « ο Αγώνας μου» το 1925, έγινε γνωστό από τον Ιωσήφ Γκέμπελς, υπουργό προπαγάνδας του Γ΄ Ράιχ. Η ιδέα ήταν απλή: Πες μια"μπαρούφα Η Ψέμα" όσο μεγαλύτερη/o τόσο καλύτερα όσο πιο συχνά και ο περισσότερος κόσμος θα την αποδεχθεί σαν αλήθεια.

Η κολακεία είναι το μεγαλύτερο όπλο στα χέρια του ψεύτη. Λέει η πωλήτρια «με το σώμα που έχετε, δεν υπάρχει ρούχο που να μην δείχνει υπέροχο επάνω σας». Η πελάτισσα θα ντραπεί να φύγει χωρίς να αγοράσει κάτι. Λέει ο υποψήφιος «ο ελληνικός λαός είναι έξυπνος, έντιμος και ξέρει να αγωνίζεται για το δίκιο του», και ο ψηφοφόρος ψωνίζει με κλειστά τα μάτια. Ύστερα του σερβίρει ό, τι ψέμα να’ ναι και ο ψηφοφόρος το πιστεύει. Διότι, εκείνος που κατάλαβε πόσο έξυπνος και σπουδαίος είναι, δεν μπορεί να λέει ψέματα. Από εκεί και πέρα θα πιστέψει οτιδήποτε τον κάνει να αισθάνεται καλά.

Bέβαια όσο εύπιστος και αν είναι κάποιος, έρχονται στιγμές που μέσα του γεννιούνται υποψίες. Ειδικά όταν ο ίδιος άνθρωπος τον κοροϊδέψει δεκάδες φορές. Όταν όμως του συμβεί αυτό, κάνει ό, τι περνά από το χέρι του για να αποδιώξει τις υποψίες. Γιατί;

Γιατί, αν αρχίσει να εξετάζει τα στοιχεία και τα επιχειρήματα, υπάρχει πιθανότητα να του αποδείξουν πως κακώς πίστευε αυτό το άτομο τόσο καιρό. Πως του έλεγε συνεχώς ψέματα. Η διαχείριση αυτής της αποκάλυψης είναι μεγάλος μπελάς και το ξέρει. Ας πάνε, λοιπόν, στην ευχή οι ενδείξεις και οι αποδείξεις. Δεν θέλει να ζήσει τη δυσάρεστη κατάσταση της διάψευσης των προσδοκιών. Δεν θέλει να παραδεχτεί πως εξαπατήθηκε. Θα συνεχίσει να πιστεύει τον απατεώνα. Ακριβώς όπως μία γυναίκα που εξαρτάται οικονομικά από τον σύζυγό της, θα πιστεύει κάθε φορά πως ο άντρας της ήταν σε επαγγελματική συνάντηση και δεν θα βλέπει τα κοκκινάδια στα ρούχα του.

Τι συμβαίνει σε νοητικό επίπεδο και ο άνθρωπος εξακολουθεί να πιστεύει σε ψέματα παρότι του παρέχονται τα απαραίτητα στοιχεία αποδείξεως του αντιθέτου;

Η προφανής απάντηση είναι ότι τα ψέματα μας κάνουν και νοιώθουμε καλά. Νοιώθουμε ευχάριστα όταν μας κολακεύουν, μας καθησυχάζουν και ικανοποιούν τον εγωισμό μας, όταν μας υπόσχονται κάτι που μας γλιτώνει κόπο, όταν μας δίνει κάποιος μια απάντηση σε κάτι που μας βασανίζει και δεν έχουμε τα εφόδια ή το χρόνο ή τη διάθεση να εξακριβώσουμε οι ίδιοι αν όντως ισχύει, όταν μας καλύπτουν την όποια ανασφάλειά μας.

Ένας άλλος λόγος είναι ότι δεν μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε πότε κάποιος λέει ψέματα. Η γλώσσα του σώματος μπορεί να προδώσει κάποιον που ψεύδεται. Συγκεκριμένες μικροεκφράσεις του προσώπου, συγκεκριμένες χειρονομίες μπορούν να αποκαλύψουν στο εκπαιδευμένο μάτι πότε κάποιος ψεύδεται. Μηχανές ανίχνευσης ψεύδους έχουν εφευρεθεί που είτε καταγράφουν καρδιακούς παλμούς, είτε αναγιγνώσκουν εγκεφαλικά σήματα, αλλά δεν θεωρούνται 100% αξιόπιστες ώστε να χρησιμοποιηθούν σε δικαστήρια και βέβαια δεν είναι προσβάσιμες στον μέσο άνθρωπο. Σε ακραίες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται και βασανιστήρια για να εκμαιεύσει κανείς από κάποιον την αλήθεια, αλλά τέτοιους είδους μέθοδοι δεν ενδείκνυνται σε ανεπτυγμένες, πολιτισμένες κοινωνίες.

Από μικρή ηλικία, και καθώς αναπτύσσεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος, με βάση το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε και γενικότερα την πληροφορία που προσλαμβάνουμε (από το οικογενειακό, το σχολικό, το φιλικό και κοινωνικό μας περιβάλλον, τα βιβλία που διαβάζουμε, τα μαθήματα που διδασκόμαστε, την τηλεόραση και το διαδίκτυο), χτίζουμε σιγά σιγά ένα σύστημα αξιών, οικοδομούμε σιγά-σιγά την προσωπικότητά μας, αποκτούμε μια κοσμοθεωρία και μια ιδεολογία (αφηρημένο σύνολο ιδεών) σαν μέλη μιας πολιτικά συγκροτημένης κοινωνίας. Πριν ακόμα αναπτύξουμε κριτική σκέψη και βασιζόμενοι σε σχέσεις εμπιστοσύνης, καταγράφουμε την πληροφορία χωρίς μηχανισμούς ελέγχου της ορθότητάς της. Αυτό πρακτικά εξηγείται από το ότι τα παιδιά έχουν μια γεννετική προδιάθεση να πιστεύουν τους ενήλικες. Είναι εξελικτικά λειτουργικό, διότι η επιβίωση των παιδιών εξαρτάται από τη μέριμνα των ενηλίκων.

Μεγαλώνοντας όμως αρχίζουμε να αποκτούμε αμφιβολίες και να επιδιώκουμε την εξακρίβωση και επαλήθευση των πληροφοριών. Αυτή η διαδικασία είναι δύσκολη πρακτικά και «επίπονη» νοητικά. Είναι πιο εύκολο και ξεκούραστο για τον ανθρώπινο νου να αποδέχεται μια έτοιμη πληροφορία από το να εξετάσει τις πηγές, να την επεξεργαστεί και σύμφωνα με τις προκύπτουσες προκείμενες να καταλήξει στα ανάλογα συμπεράσματα.

Η πιο δύσκολη όμως κατηγορία ψεμάτων είναι αυτά που γίνονται εύκολα πειστικά, όταν αυτά «κουμπώνουν» στην ιδεολογία μας, είτε συμπληρώνουν το σύστημα αξιών μας, είτε επεκτείνουν την κοσμοθεωρία μας. Διότι σε αντίθετη περίπτωση δημιουργείται ένα ασυνεπές σύστημα που κλονίζει τα πιστεύω μας και απαιτείται χρόνος και πολύπλοκες συνειδητές νοητικές διεργασίες ώστε αυτό το σύστημα να βρεθεί πάλι σε μια ισορροπία. Η αλήθεια μας βάζει σε μια διαδικασία αναθεώρησης απόψεων που ενεργοποιεί μηχανισμούς σκέψης και απαιτείται ψυχικό σθένος ώστε να πορευτούμε στο μέλλον με ένα ανασυγκροτημένο σύστημα ιδεών.

Πέρα όμως από τις απρόσωπες πληροφορίες που καταγράφουμε, όταν το ψέμα προέρχεται από ένα συγκεκριμένο πρόσωπο με το οποίο έχουμε μια σχέση εμπιστοσύνης, όχι μόνο κλονίζονται οι πεποιθήσεις μας για ένα συγκεκριμένο θέμα, κλονίζεται η αξιοπιστία του προσώπου από το οποίο προέρχεται η πληροφορία, κλονίζεται η ίδια σχέση εμπιστοσύνης με το συγκεκριμένο πρόσωπο, η οποία σε τελικό στάδιο κλονίζει το ίδιο μας το Εγώ. Είναι μια δύσκολη νοητική υπέρβαση και συναισθηματική υπέρβαση να αποδεχτούμε ότι κάναμε λάθος, ότι πέσαμε θύμα πλάνης ή εσκεμμένης εξαπάτησης ή απιστίας και έτσι απορρίπτουμε την αλήθεια. Είτε για λόγους κοινωνικής αποδοχής, είτε για λόγους συνήθειας, είτε λόγω ναρκισσισμού, δημιουργούμε μηχανισμούς απώθησης της αλήθειας.

Η αναζήτηση της αλήθειας βασίζεται στη λογική. Όμως οι διαπροσωπικές μας σχέσεις «χρωματίζονται» συναισθηματικά και γι’αυτό πιστεύουμε περισσότερο κάποιον που μας είναι συμπαθής. Η αξιοπιστία ενός προσώπου κρίνεται και με τον χρόνο. Αν αποδειχτεί στην πράξη ότι τα λεγόμενα κάποιου επαληθεύονται ξανά και ξανά τότε αυτό το πρόσωπο αποκτά αξιοπιστία.

Σε πολιτικό επίπεδο η προπαγάνδα, στην πιο ύπουλη μορφή της, βασίζεται στη διαχείριση των συναισθημάτων των πολιτών. Η συνεχώς επαναλαμβανόμενη πληροφορία που μας δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα πολύ εύκολα μπορεί να αποτυπωθεί και να παγιωθεί στη μνήμη μας. Απαιτείται συνεπώς μεγάλη προσπάθεια και λογική σκέψη από την πλευρά των πολιτών όχι μόνο να αντισταθούν στην προπαγάνδα, αλλά και όταν πέσουν θύμα της να την αναγνωρίσουν και να την αποτάξουν.

Έχει η αλήθεια πιθανότητες να νικήσει;
Οι άνθρωποι που επικαλούνται τον ορθολογισμό πέφτουν επίσης στην παγίδα ενός άλλου ψέματος. Νομίζουν πως με την παρουσίαση λογικών επιχειρημάτων θα πείσουν αυτόν που έχει πλανηθεί. Η αλήθεια είναι πως, αν δεν λάβετε υπόψιν σας τους ψυχολογικούς παράγοντες που αναφέρθηκαν παραπάνω, δεν θα πείσετε ποτέ κανέναν.

Για να έχετε πιθανότητες να καταρρίψετε δημοφιλείς μύθους, να θυμάστε:

 1. Ξεριζώνοντας έναν μύθο, αφήνετε στην ψυχή του πιστού ένα τρομακτικό κενό, το οποίο πρέπει να αναπληρώσετε. Δεν μπορείς απλώς να πάρεις από το μωρό την αγαπημένη του κουβέρτα. Χρειάζεται να το παρηγορείς με άλλους τρόπους μέχρι να μάθει να κοιμάται χωρίς αυτήν.

 2. Όσο χλευάζετε τον μύθο του και τον κατακρίνετε για την ευπιστία του, τόσο εκείνος προσκολλάται στο παραμύθι του. Μιλήστε του για την αξία της αλήθειας σας και όχι για τη γελοιότητα του μύθου του.

 3. Μιλήστε απλά, κατανοητά και με λίγα λόγια. Όσο πιο πολύ μιλάτε τόσο περισσότερο εκείνος φοβάται πως προσπαθείτε να τον εξαπατήσετε.

 4. Θα χρειαστεί να επαναλάβετε το επιχείρημά σας πολλές φορές. Την πρώτη φορά δεν θα το ακούσει καθόλου. Τη δεύτερη θα συγκρατήσει μία ή λέξεις που του έκαναν εντύπωση. Εσείς θα λέτε «μα τα ίδια λέγαμε και χτες», κι εκείνος θα νομίζει ότι τον κοροϊδεύετε.

 5. Όσο πιο τερατώδες είναι το ψέμα που έχει καταπιεί τόσο πιο δύσκολα θα τον πείσετε πως είναι ψέμα. Η αλήθεια έχει χίλια καλά, αλλά δεν έχει τη γοητεία μίας συνωμοσίας, δεν πουλάει ελπίδα και χρειάζεται δουλειά για να γίνει κατανοητή.

Ενα μεγάλο ερώτημα φυσικά είναι γιατί οι πολιτικοί πιστεύουν ότι μπορούν να ψεύδονται χωρίς ν' αποκαλύπτονται. Ειδικά την εποχή του διαδικτύου, οι πιθανότητες ν' αντέξει ένα ψέμα τον εξονυχιστικό διαδικτυακό έλεγχο, είναι μηδαμινές. Γιατί λοιπόν πιστεύουν πως μπορούν να ψεύδονται ατιμώρητα, όταν είναι τόσο εύκολο ν' αποκαλυφθούν; Μερικοί βασικοί λόγοι είναι:

1. Κάποιοι πολιτικοί είναι ναρκισσιστές. Αν και οι έρευνες που αφορούν πολιτικούς είναι περιορισμένες, δεν είναι δύσκολο να κάνει κανείς τη σύνδεση. Οι Ναρκισσιστές είναι αλαζόνες, θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιαίτερους, αναζητούν τον υπερβολικό θαυμασμό, είναι εκμεταλλευτές. Αυτά τα ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά, τους κάνουν να πιστεύουν πως έχουν δίκιο, ακόμη κι όταν δεν έχουν και πως είναι πολύ έξυπνοι για ν' αποκαλυφθούν και να υποστούν τις συνέπειες. Με άλλα λόγια, πιστεύουν και οι ίδιοι τα ψέματά τους.

2. Οι πολιτικοί γνωρίζουν πως οι οπαδοί τους θα τους πιστέψουν ακόμη κι αν υπάρχουν αδιάψευστες αποδείξεις ότι ψεύδονται. Οι πολιτικοί και οι οπαδοί τους ζουν στο ίδιο μήκος κύματος, βλέπουν τις ίδιες ειδήσεις στην τηλεόραση, ακούν τις ίδιες ραδιοφωνικές συνεντεύξεις, διαβάζουν τις ίδιες εφημερίδες και ιστοσελίδες και συναναστρέφονται με ομοϊδεάτες τους. Υπάρχει ένα αδιαπέραστο δίχτυ προστασίας γύρω τους, που εμποδίζει τις αντιφατικές πληροφορίες να εισέλθουν. Το περιεχόμενο άλλωστε των ψεμάτων τους είναι συνήθως ελκυστικό για τους οπαδούς τους που μπορούν να το αναμασούν για μέρες.

3. Οι άνθρωποι δεν θέλουν ν' ακούν την αλήθεια. Είναι γνωστό πως η αλήθεια πονάει και κανείς δεν θέλει ν' ακούει πράγματα που απειλούν την ύπαρξη και τις πεποιθήσεις του· που θα τον κάνουν να νιώσει άβολα. Συμφέρει αναμφισβήτητα τους πολιτικούς να λένε στους ανθρώπους αυτά που τους κάνουν να αισθάνονται άνετα. Γιατί να είναι άλλωστε αυτοί, άγγελοι κακών ειδήσεων και να μειώσουν την πιθανότητα να λάβουν περισσότερες ψήφους, ενώ μπορούν να λένε παραμύθια με χαρούμενο τέλος - τα οποία φυσικά αρέσουν σε όλους- και να βγαίνουν νικητές;

4. Το διαδίκτυο ποτέ δεν ξεχνά. Μια από τις ακούσιες συνέπειες του διαδικτύου είναι ότι οι πληροφορίες, αληθινές και μη, υπάρχουν για πάντα και είναι πιθανό να συνεχίσουν να θεωρούνται πιστευτές ακόμη κι αν υπάρχουν αντιφατικά στοιχεία. Η έρευνα έχει δείξει για παράδειγμα, ότι οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να πιστεύουν αβάσιμες φήμες από blogs και ηλεκτρονικά μηνύματα, για ένα πολιτικό υποψήφιο με τον οποίο αντιτίθενται.

5. Εάν ένα ψέμα λεχθεί αρκετές φορές, οι άνθρωποι υποθέτουν πως είναι αλήθεια. Αυτό που περιμένουν είναι πως το ψέμα θα διαψευστεί και σταδιακά θα εξαφανιστεί. Εάν λοιπόν το ψέμα εξακολουθεί ν' ακούγεται και να γράφεται, οι άνθρωποι υποθέτουν πως πρέπει να είναι αλήθεια.

Τι συμβαίνει με τους γονείς που κακοποιούν και παραμελούν τα παιδιά τους;

Το φαινόμενο της κακοποίησης και παραμέλησης των παιδιών είναι διαχρονικό και παγκοσμίως γνωστό, ενώ εκδηλώνεται με διάφορες μορφές. Είναι άμεσα συνδεδεμένο με πολιτισμικούς και κοινωνικούς παράγοντες και εξαρτάται άμεσα από πρότυπα τα οποία η κοινωνία επιβάλλει στους γονείς σχετικά με τους τρόπους ανατροφής, πειθαρχίας και συμπεριφοράς των παιδιών. Κατά τους επικρατέστερους ορισμούς ως ̈παιδική κακοποίηση ̈ ορίζεται η άσκηση σωματικής ή ψυχολογικής βίας στο παιδί.

Την κακοποίηση, δυστυχώς, δεν την κάνουν μόνο τα ορατά σημάδια στο σώμα ενός αθώου παιδιού. Στην περίπτωση της σεξουαλικής κακοποίησης, για παράδειγμα, το συμβάν δεν μπορεί να γίνει αμέσως αντιληπτό. Αλλά και πολλές άλλες περιπτώσεις αμέλειας μπορούν να χαρακτηριστούν επιλήψιμες.

Ένα σημαντικό ποσοστό παιδιών ηλικίας 8-12 ετών κακοποιούνται σωματικά – σεξουαλικά και στις περισσότερες περιπτώσεις ο θύτης είναι κάποιο από τα άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος, ενώ το προφίλ των οικογενειών υψηλού κινδύνου είναι: μονογονεϊκές οικογένειες, φτωχές σχέσεις γονιού – παιδιού, αυστηρό περιβάλλον, απουσία μητέρας ή παρουσία πατριού, κατάχρηση αλκοόλ από μέλος της οικογένειας, ιστορικό σωματικής – σεξουαλικής κακοποίησης σε τουλάχιστον έναν από τους δύο γονείς. Για κάποιους επιστήμονες υγείας, το τοξικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει π.χ. το παιδί ενός αλκοολικού πατέρα υπονοεί κακοποίηση, επειδή επιβαρύνει τον συναισθηματικό του κόσμο.

Οι αναγνωρισμένες μορφές κακοποίησης είναι οι εξής:
1. Σωματική Κακοποίηση
i. Ανεξήγητοι μώλωπες
ii. Ανεξήγητα κατάγματα
iii. Ανεξήγητα εγκαύματα
iv. Ανεξήγητες εκδορές
2. Ψυχολογική Κακοποίηση
3. Παραμέληση
i. Ελλιπής ανάπτυξη
ii. Παραμέληση ασφάλειας
iii. Σωματική Παραμέληση
iv. Παραμέληση ιατρικής περίθαλψης
v.∆ηλητηρίαση
4.Σεξουαλική παραβίαση – Αιμομιξία
5.
Μη τυχαία δηλητηρίαση
6. Σύνδρομο αμέτοχου θεατή
7. Εκμετάλλευση – Εργασία
8.
Σατανιστική Κακοποίηση
9.
Κακοποίηση παιδιών από συστήματα και θεσμούς.

Οι γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους δεν ξεχωρίζουν από κάποιο εξωτερικό χαρακτηριστικό και δεν προέρχονται από κάποια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, συχνά υπεράνω πάσης υποψίας. Μπορεί να μοιάζουν φιλήσυχοι οικογενειάρχες και να είναι ευγενικοί με τους γείτονες τους και τον περίγυρό τους.

Μπορεί να είναι μορφωμένοι, καλοί επαγγελματίες, νομοταγείς πολίτες ή όχι. Ανήκουν όμως σε διαφορετικές κατηγορίες όσον αφορά την ψυχοπαθολογία τους. Κατά βάθος μπορεί να είναι ανώριμα, φοβισμένα ή επιθετικά άτομα, τάση για απομόνωση. Μπορεί, επίσης, να παρουσιάζουν πλείστα συμπτώματα από αυτά που αναφέρει η κλινική βιβλιογραφία: άγχος, κατάθλιψη, έντονες παρορμητικές τάσεις, ψυχωτικές διαταραχές, σχιζοφρένεια.

Αρκετοί από αυτούς έχουν υποστεί κακοποίηση ως παιδιά. Είναι όμως δυνατόν να κρύβουν τις αδυναμίες τους επιμελώς, πίσω από το προσωπείο του καλού και στοργικού γονέα. Άλλωστε είναι τόσο δύσκολο για την ίδια την κοινωνία να δεχθεί ότι ένας γονέας μπορεί ηθελημένα να βλάψει το παιδί του,ενώ συχνά ακόμα κι αν οι γείτονες ή ο περίγυρος παρατηρήσει κά ύποπτο στη συμπεριφορά τους, βιάζεται να το δικαιολογήσει.

Από την άλλη πλευρά το κακοποιημένο παιδί διαφέρει ανάλογα με την μορφή της οικογένειας στην οποία μεγαλώνει,(παραδοσιακή οικογένεια, μονογονεϊκή οικογένεια, οικογένεια στην οποία ο γονέας έχει ξαναπαντρευτεί, θετοί γονείς κ.λ.π.) και τον ρόλο που παίζει μέσα σε αυτήν (το «δύσκολο» παιδί, ο «αποδιοπομπαίος τράγος», το «ανεπιθύμητο» παιδί κ.λ.π.) και φυσικά ως προς το είδος της κακοποίησης που έχει δεχθεί και των σωματικών – ψυχικών τραυμάτων του.

Πολλά παιδιά διστάζουν να αποκαλύψουν πως έχουν κακοποιηθεί, ειδικά αν η κακοποίηση έχει γίνει από τον ένα από τους δύο γονείς του ή είναι πολύ μικρά για να εκφραστούν λεκτικά σχετικά με ότι τους έχει συμβεί. Άλλα παιδιά, πάλι, ντρέπονται για ότι τους έχει συμβεί ή δεν θυμούνται το συμβάν. Πολλά παιδιά, επίσης, υπό καθεστώς φόβου και απειλής, και αρκετά, μαθαίνουν από το σπίτι τους να μην ερμηνεύουν την κακοποίηση ως έχει. Είναι πιθανόν, για παράδειγμα, να πιστεύουν πως η σωματική βία είναι φυσικό επακόλουθο μιας αταξίας ή ενός χαμηλού βαθμού στο σχολείο. Άλλωστε έρευνες δραματικά αποκαλύπτουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό γονέων που κακοποιούν τα παιδιά τους, το κάνουν για να τα «πειθαρχήσουν » και μάλιστα πιστεύουν σε αυτήν την υποτιθέμενη «μέθοδο πειθαρχίας»! αυτοί οι ίδιοι οι γονείς «εκπαιδεύουν»τα παιδιά τους να δέχονται τα πάντα ως τιμωρία για κάτι που υποτίθεται έκαναν.

Τέλος, οι στατιστικές δείχνουν ότι τα περισσότερα από τα κακοποιημένα παιδιά είναι κορίτσια, θύματα αιμομικτικών σχέσεων με τον πατέρα τους, καθώς και αγόρια πολύ μικρών ηλικιών. Ανάμεσα στα θύματα, συχνά συναντάμε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και ήπια νοητική στέρηση και η κακοποίηση είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας του γονέα να ανταποκριθεί στις ευθύνες που προκύπτουν μέσα από τις δυσκολίες για την ανατροφή τους, (π.χ. ένας γονέας ασκεί έντονη σωματική βία στο παιδί του μέσα από την οποία εκφράζει την ευχή «να μην είχε γεννηθεί ποτέ» και την αγανάκτηση του για «την κακή του μοίρα που απόκτησε ένα τέτοιο παιδί»!.

Στις περισσότερες οικογένειες που κάνει την εμφάνισή της η παιδική κακοποίηση συνήθως υφίστανται διαταραγμένες σχέσεις ανάμεσα στους γονείς (π.χ. μονογονεϊκές οικογένειες, μητέρες που δεν στηρίζονται επαρκώς οικονομικά και συναισθηματικά από τον σύζυγο), διαταραγμένες σχέσεις ανάμεσα στους γονείς και το παιδί και διαταραγμένες σχέσεις ανάμεσα στους γονείς και την εκτεταμένη οικογένεια (παππούδες ή άλλους συγγενείς), επίσης, οι οικογένειες αυτές είναι συνήθως κοινωνικά απομονωμένες, χωρίς βοήθεια και συμπαράσταση από γείτονες, φίλους ή άλλα κοινοτικά πλαίσια στήριξης.

Οι τύποι των γονέων ανάλογα με την συμπεριφορά τους είναι:

Α. Γονείς που έχουν και οι ίδιοι κακοποιηθεί από τους δικούς τους γονείς, πράγμα που επαναλαμβάνουν τώρα οι ίδιοι στη σχέση τους με τα δικά τους παιδιά, μέσα από μηχανισμούς ταύτισης με τον επιτιθέμενο.

Β. Ανεπάρκεια γονεϊκού ρόλου όταν οι γονείς αδυνατούν να αντιληφθούν ότι τα παιδιά τους είναι ανώριμα λόγο της ηλικίας τους (συχνά αναφέρονται σχόλια από την μεριά των γονιών του τύπου «τα παιδιά πρέπει να σέβονται τους γονείς τους » ή «δεν πρέπει να υποχωρούμε στις απαιτήσεις των παιδιών γιατί τα κακομαθαίνουμε», ενώ αναφέρονται σε ένα βρέφος 3 μηνών!)

Γ. Αντιστροφή ρόλου γονέων – παιδιών, όπου οι γονείς αυτοί προσδοκούν από τα παιδιά τους να τους δείξουν αγάπη και κατανόηση ώστε να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες. Τέτοιοι γονείς διακρίνονται από έντονες ναρκισσιστικές ανάγκες και μεγάλη ανωριμότητα. Έντονο χαρακτηριστικό τους είναι η παθολογική λειτουργία του υπερεγώ τους και ενώ δείχνουν αδιάφοροι, έχουν έντονα ασυνείδητα αισθήματα ενοχής. Στην αντίθετη περίπτωση, της διαταραχής των υπεροπτικών συναισθημάτων τους, έχουμε έντονη εκδήλωση κατάθλιψης και ανεπιθύμητων, διωκτικών, σαδιστικών και επιθετικών συναισθημάτων απέναντι στο
ίδιο τους το παιδί.

∆. Γονείς με χαμηλή αυτοεκτίμηση που σχετίζεται άμεσα με την ανεπάρκεια που αισθάνονται στην εκτέλεση του μητρικού ή πατρικού τους ρόλου. Σε αυτή την περίπτωση η κακοποίηση κυρίως εμφανίζεται σε περιόδους κρίσης της οικογένειας ή κρίση στη σχέση γονέα – παιδιού.

Ε. Γονείς που απαντούν στις προσβολές ή επιθέσεις ενάντια στον εαυτό τους, για τον οποίο και οι ίδιοι τρέφουν χαμηλή εκτίμηση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να προσπαθούν απελπισμένα να κρατήσουν μια θετική εικόνα του εαυτού τους, ώστε έστω και επιφανειακά , να καταπνίξουν τα βαθύτερα αισθήματα ανεπάρκειας και απόρριψης που οι ίδιοι έχουν βιώσει.

ΣΤ. Τέλος, γονείς νεαρής ηλικίας, χωρίς σταθερή εργασία, με έντονα ψυχοκοινωνικά προβλήματα, με κακές σχέσεις με τις δικές του οικογένειες, κοινωνικά απομονωμένοι και χωρίς κανένα υποστηρικτικό σύστημα καταλήγουν ως καταθλιπτικά και κοινωνικά απομονωμένα άτομα ενώ εύκολα στρέφουν την επιθετικότητά τους προς το παιδί τους.

Συμπερασματικά, επισημαίνουμε ότι η γενικότερη στάση των γονέων αλλά και της κοινωνίας στο μείζων θέμα της σωματικής τιμωρίας ενθαρρύνουν την άσκηση σωματικής βίας σε ένα αθώο παιδί ακόμα και εναντίον ενός πολύ μικρού βρέφους λόγο των πολλών και έντονων τραυματικών βιωμάτων που διαιωνίζονται κάτω από το πέπλο της (υπό)κουλτούρας που διατηρεί την θετική στάση απέναντι στην σωματική τιμωρία!

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Χαμόγελου του Παιδιού, Κώστα Γιαννόπουλο, τα φαινόμενα κακοποίησης και παραμέλησης συσχετίζονται με την οικονομική κρίση, και συγκεκριμένα με τις βαριές επιπτώσεις που έχει επιφέρει αυτή στην ελληνική κοινωνία:

"Η κακή οικονομική κατάσταση, η ανεργία, η οικονομική ανασφάλεια επιτείνουν σε πολλές περιπτώσεις προβλήματα ψυχιατρικής φύσεως, αλκοολισμού, ναρκωτικών που υπάρχουν σε ένα σπίτι. Όταν δε συμβαίνει τα θύματα τέτοιων καταστάσεων να είναι γονείς, τότε συνήθως τα παιδιά αποτελούν τα θύματα. Κι αυτό δεν κρύβεται μέσα στο σπίτι, αποκαλύπτεται αργά ή γρήγορα και στο σχολείο και στην κοινωνική ζωή των παιδιών".

Καλέστε την Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS 1056
και αναφέρατε οποιαδήποτε πληροφορία έχετε για κάποιο παιδί που κινδυνεύει.

Τελικά ο άνθρωπος δεν είναι το πιο βίαιο θηλαστικό

Αποτέλεσμα εικόνας για Τελικά ο άνθρωπος δεν είναι το πιο βίαιο θηλαστικόΟι επιστήμονες, επίσης, έχουν αποδείξει ότι η ροπή προς την βία στο είδος μας ακολουθεί μια εξελικτική πορεία.

Ισπανοί επιστήμονες πραγματοποίησαν μια μελέτη για την ενδοοικογενειακή βία μεταξύ 1.024 ειδών η θηλαστικών και 137 οικογενειών ζώων, καθώς και σε διάφορες κοινωνίες ανθρώπων. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Nature».


Οι συγγραφείς της μελέτης διαπίστωσαν ότι οι Meerkats είναι οι τα πλέον βίαια θηλαστικά, με δεδομένο ότι το 19,4% των θανάτων ζώων του είδους αυτού προκαλείται από ομοειδείς του. Ένα επίσης ενδιαφέρον εύρημα είναι ότι, τουλάχιστον, το 40% των θηλαστικών τείνουν να σκοτώνουν μέλη του ίδιου είδους.

Για την εξαγωγή των συμπερασμάτων αυτών οι ερευνητές ανέλυσαν περισσότερα από τέσσερα εκατομμύρια περιπτώσεων θανάτων μεταξύ διαφορετικών ειδών. Εκτός από τη σκληρότητα στο ζωικό βασίλειο, οι επιστήμονες ανέλυσαν το επίπεδο της βίας σε 600 ανθρώπινες κοινωνίες από την παλαιολιθική εποχή μέχρι σήμερα.

Βρήκαν ότι οι προϊστορικοί λαοί δεν ήταν πιο επιθετικοί απ’ ό,τι οι πρόγονοί τους οι πίθηκοι, αλλά με την έλευση του πολιτισμού, το επίπεδο της βίας αυξήθηκε μέχρι να φτάσει στο αποκορύφωμά της κατά την Εποχή του Σιδήρου και την Ύστερη Αρχαιότητα. Ο επικεφαλής των ερευνητών, Μάρκος Μέντες, δήλωσε ότι τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι η τάση για τη βία στο είδος μας ακολουθεί μια εξελικτική πορεία.

Νάνος γαλαξίας λύνει ένα μυστήριο με τις τεράστιες μαύρες τρύπες

supermassive_blackholeΑπό τότε που βρέθηκαν μαύρες τρύπες να κρύβονται στην καρδιά των περισσότερων μεγάλων γαλαξιών, οι αστρονόμοι έχουν αναρωτηθεί τι εμφανίστηκε πρώτα: οι γαλαξίες ή οι μαύρες τρύπες τους; Τώρα, αστρονόμοι στις ΗΠΑ έχουν εντοπίσει την πρώτη γνωστή μαύρη τρύπα στην καρδιά ενός πολύ νέου ‘νάνου’ γαλαξία, όπου τα αστέρια είναι ακόμα σε φάση αναπαραγωγής με ένα πολύ ταχύ ρυθμό. Το πόρισμα, το οποίο λαμβάνεται χρησιμοποιώντας δεδομένα από το Πολύ Μεγάλο Δίκτυο Ραδιο-τηλεσκοπίων στο Νέο Μεξικό και το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, δείχνουν ότι οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες πήραν μορφή πριν από τους γαλαξίες που τους φιλοξενούν.

Καμιά διόγκωση αλλά μια μαύρη τρύπα.

Το μυστήριο για το ποιό σώμα κατέφτασε πρώτο – οι γαλαξίες ή οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες τους – αρχικά προέκυψε όταν οι αστρονόμοι διαπίστωσαν ότι η μάζα της μαύρης τρύπας που διαχωρίζεται από τον κεντρικό πυρήνα του γαλαξία (είναι η λεγόμενη διόγκωση) είναι η ίδια σε όλους σχεδόν τους μεγάλους γειτονικούς γαλαξίες, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας Γαλαξία. Φάνηκε λοιπόν ότι οι μαύρες τρύπες και οι διογκώσεις αυτές να αλληλο-επηρεάζουν την μεταξύ τους ανάπτυξη – και επομένως, την ανάπτυξη τους την ίδια στιγμή. Ωστόσο, παρατηρήσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών φαίνεται να δείχνουν ότι οι νεαροί γαλαξίες φιλοξενούν πολύ μεγαλύτερες μαύρες τρύπες από ό,τι η αναλογία αυτή θα επέτρεπε – γεγονός που υποδηλώνει ότι οι μαύρες τρύπες τους διαμορφώνονται πρώτα.

Τώρα αστρονόμοι ανακάλυψαν μια πελώρια μαύρη τρύπα, που έχει μάζα περίπου ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο μας. Η μαύρη τρύπα βρίσκεται στο κέντρο ενός σχετικά κοντινού στη Γη, γαλαξία-νάνου, του Henize 2-10. Η ανακάλυψη δείχνει ότι οι μαύρες τρύπες είναι τελικά δυνατό να δημιουργήθηκαν πριν από τους μεγάλους γαλαξίες.

Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται μια τεράστια μαύρη τρύπα στο επίκεντρο ενός πολύ νέου σε ηλικία και μέγεθος γαλαξία, πράγμα που ενισχύει την άποψη ότι στο επιστημονικό ερώτημα "οι μαύρες τρύπες ή οι γαλαξίες δημιουργήθηκαν πρώτα;", η απάντηση μάλλον γέρνει υπέρ των μαύρων τρυπών.

Απ’ ό,τι φαίνεται, είναι δυνατό να υπάρξει μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα, χωρίς προηγουμένως να έχει υπάρξει ένας πολύ μεγάλος γαλαξίας.Η ανακοίνωση, που προκάλεσε έκπληξη στους επιστήμονες, έγινε στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου της Αμερικανικής Αστρονομικής Ένωσης.

Η ανακάλυψη δείχνει ότι οι μαύρες τρύπες, απ’ όπου δεν μπορεί να διαφύγει ούτε το φως λόγω της τρομακτικής βαρύτητάς τους, είναι τελικά δυνατό να δημιουργήθηκαν πριν το σχηματισμό των μεγάλων γαλαξιών.

Ο γαλαξίας-νάνος Henize 2-10, σε απόσταση 30 εκατ. ετών φωτός από τη Γη και με ακτίνα μόλις το 3% του δικού μας γαλαξία, μελετάται εδώ και χρόνια και έχει αποδειχτεί ότι σχηματίζει νέα άστρα με πολύ ταχύ ρυθμό. Μοιάζει με μερικούς από τους πρώτους γαλαξίες, που οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι είχαν σχηματιστεί στο πρώιμο σύμπαν.

Η ανακάλυψη, υπό την Amy Reines του τμήματος αστρονομίας του πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, έγινε με τη βοήθεια τόσο επίγειων ραδιο-τηλεσκοπίων όσο και του γνωστού διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, καθώς και του τηλεσκοπίου ακτίνων-Χ Chadra.

Οι αστρονόμοι βρήκαν μια περιοχή κοντά στο κέντρο του γαλαξία-νάνου, η οποία εκπέμπει ισχυρά ραδιοκύματα, τα οποία έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτά που προκύπτουν από τις εκπομπές υψηλής ταχύτητας "πιδάκων" ύλης, που εκτινάσσονται προς τα έξω από περιοχές κοντά σε μαύρες τρύπες.

Οι ερευνητές, ανακάλυψαν ότι, εκτός από ραδιοκύματα, η πηγή στο γαλαξία-νάνο εκπέμπει και ισχυρές ακτίνες-Χ. Ο συνδυασμός αυτός παραπέμπει στην ύπαρξη ενός ενεργού γαλακτικού πυρήνα, που τροφοδοτείται από μια τεράστια μαύρη τρύπα.

Ουσιαστικά ποτέ δεν είχε ως τώρα βρεθεί γαλαξίας-νάνος με τόσο μεγάλη μαύρη τρύπα στον πυρήνα του. Συνήθως οι μαύρες τρύπες τέτοιου μεγέθους βρίσκονται σε μεγαλύτερους γαλαξίες, μεγαλύτερης ηλικίας, όπου τα νέα άστρα σχηματίζονται με πολύ βραδύτερο ρυθμό.

Μυστήριες λάμψεις προδίδουν μια κρυμμένη ενέργεια στο Νεφέλωμα του Καρκίνου

Κατάλοιπα από το Νεφέλωμα του Καρκίνου που στο κέντρο του υπάρχει ένα πάλσαρ με περίοδο περιστροφής 30 φορές το δευτερόλεπτο Ξεχάστε τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN, το διαστρικό Νεφέλωμα του Καρκίνου έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο ισχυρός γνωστός επιταχυντής σωματιδίων στον κόσμο, με ενέργειες 100-πλάσιες εκείνες του LHC. Αλλά το πώς τα σωματίδια σε αυτό το Νεφέλωμα αποκτούν μια ταχύτητα που σπάει όλα τα ρεκόρ, είναι πράγματι ένα μυστήριο.

Ο επιταχυντής που δεν συγκρίνεται με κανένα πάνω στη Γη

Δύο τηλεσκόπια σε τροχιά γύρω από τη Γη αποκάλυψαν ότι το νεφέλωμα, που βρίσκεται 6.500 περίπου έτη φωτός από τη Γη, εκπέμπει σύντομες λαμπρές λάμψεις ακτίνων γάμμα. Αυτές οι λάμψεις το πιο πιθανό είναι να παράγονται από ηλεκτρόνια που έχουν φτάσει σε ταχύτητες ρεκόρ.

“Αυτές οι ενέργειες των σωματιδίων είναι οι υψηλότερες που συναντήσαμε ποτέ σε μια πηγή”, λέει η Elisa Bernardini του ερευνητικό κέντρο DESY στη Γερμανία.

Το εύρημα όμως αυτό μπερδεύει κι άλλο τους αστρονόμους που χρησιμοποιούν το Νεφέλωμα του Καρκίνου ως πρότυπο για τη μέτρηση των μεγάλων αποστάσεων. και για τη βαθμονόμηση των αστρονομικών οργάνων, επειδή στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου εκπέμπει μια σταθερή ροή ακτίνων γάμμα και η ακτινοβολία του τα άλλα μήκη κύματος. Ενώ ξαφνικά εκπέμπει φοβερές μη σταθερές λάμψεις.

Το νεφέλωμα αποτελείται από αέριο και σκόνη τα οποία έχουν απομείνει από μια αστρική έκρηξη (σουπερνόβα) που παρατηρήθηκε από τους Κινέζους αστρονόμους το 1054 μ.Χ.,. Η δε σταθερή φωτεινότητα του πρέπει πιθανά να οφείλεται στο πάλσαρ – ένα νεκρό άστρο νετρονίων που περιστρέφεται ταχύτατα – και το οποίο βρίσκεται στο κέντρο του Νεφελώματος, το οποίο στέλνει ηλεκτρόνια σαν ριπές μέσα στο νεφέλωμα. Τα μαγνητικά πεδία γύρω από το πάλσαρ βοηθούν να περιοριστεί αυτό το ρεύμα των ηλεκτρονίων μέσα στο νεφέλωμα, αλλά και να επιβραδύνουν τα ηλεκτρόνια, αναγκάζοντας τα να εκπέμπουν φως.

Τελευταία, δύο μελέτες δείχνουν πως αυτό το φως δεν είναι τόσο σταθερό όπως προηγουμένως πιστεύαμε. Ο Ιταλικός δορυφόρος AGILE καθώς και το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi των ακτίνων-γ της NASA, έχουν ανιχνεύσει μαζί τρεις φωτεινές εκρήξεις ακτίνων-γ από το Νεφέλωμα του Καρκίνου. Το πιο πρόσφατο ξέσπασμα, το Σεπτέμβριο του 2010, διήρκεσε τέσσερις ημέρες και έκανε το νεφέλωμα να λάμπει με μια εξαπλάσια λαμπρότητα.

Η ομάδα υπολογίζει ότι τα ηλεκτρόνια τα υπεύθυνα για τις εκρήξεις του φωτός πρέπει να είχαν ενέργειες της τάξεως των 1000 TeV ή και περισσότερο ακόμα. Αυτή η ενέργεια είναι περίπου 100-πλάσια αυτής που θα έχουν τα πρωτόνια στο εσωτερικό του LHC – τον ισχυρότερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο – όταν θα φθάσει σε πλήρη ισχύ.

Το πώς όμως το Νεφέλωμα του Καρκίνου επιταχύνει τα σωματίδια σε τόσο υψηλές ενέργειες δεν είναι και πολύ σαφές. Τα μαγνητικά πεδία που βοηθούν στην συγκράτηση των ηλεκτρονίων μέσα στο νεφέλωμα, επίσης, τα αναγκάζουν να διασχίσουν πολλές φορές ένα κρουστικό κύμα το οποίο δημιουργείται όταν τα σωματίδια που εκπέμπονται από το πάλσαρ συγκρούονται με το Νεφέλωμα. Κάθε διέλευση δίνει στα ηλεκτρόνια μία ενεργειακή ώθηση, αλλά αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να είναι όλη η ιστορία, διότι τα ίδια πεδία θα κάμψουν επίσης τις τροχιές των ηλεκτρονίων, μειώνοντας έτσι την ενέργειά τους πριν φτάσουν σε ταχύτητες ρεκόρ.

Η μέθοδος αυτή για την επιτάχυνση των σωματιδίων δεν θα λειτουργήσει καλά, επειδή δεν μπορεί να επιταχύνει σωματίδια πολύ γρήγορα, λένε οι ειδικοί. Πρέπει λοιπόν να επικρατεί ένας διαφορετικός μηχανισμός επιτάχυνσης. Αν και δεν είναι ακόμη σαφές τι θα μπορούσε να ταιριάζει με αυτό που βλέπουμε, τα ηλεκτρικά πεδία που δημιουργούνται από το ίδιο το πάλσαρ μπορεί να βοηθήσουν ώστε να επιταχύνουν τα ηλεκτρόνια.

Αν και το Νεφέλωμα του Καρκίνου είναι ο πιο ισχυρός γνωστός κοσμικός επιταχυντής, οι μετρούμενες ενέργειες των φορτισμένων σωματιδίων των κοσμικών ακτίνων, που βομβαρδίζουν τη Γη από το βαθύ διάστημα, δείχνουν ότι υπάρχουν ακόμα πιο ισχυροί επιταχυντές εκεί έξω. Αν καταλάβουμε πως επιταχύνονται τα ηλεκτρόνια στον Καρκίνο θα μπορούσαμε, επίσης, να ρίξουμε φως και στην προέλευση των κοσμικών ακτίνων.

Τις πηγές αυτών των σωματιδίων (στις κοσμικές ακτίνες) είναι αδύνατο να τις εντοπίσουμε, επειδή οι τροχιές τους κάμπτονται από τα μαγνητικά πεδία, καθώς διασχίζουν το διάστημα. Μόνο αν μετρήσουμε πηγές, σαν τον Καρκίνο, θα είμαστε σε θέση να καταλάβουμε τους πιθανούς μηχανισμούς της επιτάχυνσης, πιστεύουν οι αστροφυσικοί.

Αρχαίο φως από ένα κβάζαρ αποκαλύπτει μια καινούργια και άγνωστη ιστορία του Σύμπαντος

first_starsΑστρονόμοι του Cambridge λένε ότι ανακάλυψαν τον «χαμένο κρίκο» στην εξέλιξη του σύμπαντος μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.

Για χρόνια οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν τίποτα για τους «σκοτεινούς αιώνες» του διαστήματος – ένα χρονικό διάστημα μεταξύ της Μεγάλης Έκρηξης που έγινε πριν 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια και την δημιουργία των πρώτων άστρων.

Η Σκοτεινή Εποχή (Dark Ages) ήρθε μετά την εποχή που εκπέμφθηκε η Μικροκυματική Ακτινοβολία Υποβάθρου (~380.000 χρόνια μετά το big bang). Συγκεκριμένα, άρχισε 1.000.000 χρόνια μετά το Big Bang και τελείωσε την εποχή που άρχισαν να σχηματίζονται τα πρώτα άστρα και άρχισε να επαναϊονίζεται το διαγαλαξιακό αέριο (κάπου 100 εκατομμύρια χρόνια μετά το Big Bang).

Επισκόπηση / Η εποχή του επαναϊονισμού

Ένα μεγάλο μέρος της προσοχής των κοσμολόγων τα προηγούμενα χρόνια είχε εστιαστεί στην ακτινοβολία του κοσμικού υπόβαθρου μικροκυμάτων, η οποία δίνει ένα στιγμιότυπο του Κόσμου σε ηλικία 380.000 ετών. Αλλά μεταξύ αυτής της στιγμής και της εμφάνισης των πρώτων άστρων και γαλαξιών ήταν μια περίοδος σχεδόν σκοτεινή, ενώ ένα αμυδρό φως έσπαγε αυτό το σκοτάδι. Στα σκοτάδια αυτής της εποχής κρύβονται όμως τα μυστικά για το πώς πήραν τη μορφή τους οι γαλαξίες.

Σαφώς, είναι δύσκολο να εξεταστεί μια περίοδος που είναι από τη φύση της σχεδόν αόρατη. Το κλειδί για την έρευνα είναι να ανακαλυφθούν αδύναμα ραδιοκύματα που εκπέμπονται από ηλεκτρικά ουδέτερο αέριο υδρογόνου, καθώς αλληλεπιδρά με την ακτινοβολία υποβάθρου. Οι παρατηρητές αρχίζουν τώρα να προετοιμάζονται για τα πειράματα.
 
Αλλά ένα φως που καταγράφηκε για πρώτη φορά και το οποίο εκπέμπεται από μια τεράστια μαύρη τρύπα ενός κβάζαρ, έχει επιτρέψει στους επιστήμονες να εξερευνήσουν αυτό το άγνωστο τμήμα της ιστορίας του σύμπαντος.
 
Οι αστρονόμοι αυτοί ανακάλυψαν λείψανα από τα πρώτα αστέρια και στοιχεία για τα επακόλουθα μιας έκρηξης ενός άστρου, το οποίο ήταν 25-πλασιο  από τον ήλιο μας. Ο Max Pettini, του Ινστιτούτου Αστροφυσικής του Cambridge,  πιστεύει ότι τα λείψανα του άστρου, που σήμερα είναι σαν ένα νέφος αερίων,  θα βοηθήσουν στην αποκάλυψη της αρχής του σύμπαντος.
 
«Ουσιαστικά είμαστε σε θέση να κοιτάξουμε πολύ πίσω στον χρόνο, στις Σκοτεινές Εποχές (Dark Ages) όπως λέγονται, χρησιμοποιώντας το φως που εκπέμπεται από ένα κβάζαρ. Το φως αυτό δίνει ένα πλαίσιο βάσει του οποίου κάθε νέφος αερίου στην πορεία του μπορεί να μετρηθεί. Ανακαλύψαμε μικροσκοπικά ποσά χημικών στοιχείων που περιέχονται στο νέφος των αερίων σε αναλογίες που είναι πολύ διαφορετικές από τις σχετικές αναλογίες που υπάρχουν σήμερα στα κανονικά αστέρια. Είμαστε πράγματι σε θέση να κοιτάξουμε βαθειά μέσα στις Σκοτεινές Εποχές χρησιμοποιώντας το φως που εκπέμπεται από ένα κβάζαρ. Το πιο σημαντικό είναι όμως ότι η αναλογία του άνθρακα ως προς τον σίδηρο είναι 35 φορές μεγαλύτερη από ό,τι μετράμε στον ήλιο.
 
"Η σύνθεση αυτή μας επιτρέπει να συμπεράνουμε ότι το αέριο ελευθερώνεται από ένα άστρο με 25-πλάσια μάζα από τον ήλιο μας, που αρχικά αποτελείται μόνο από υδρογόνο και ήλιο. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα αρχείο απολιθωμάτων που μας δίνει ένα κρίκο ο οποίος μας έλειπε από τις απαρχές του σύμπαντος."
 
Αυτά τα πρώτα άστρα του σύμπαντος πιστεύεται ότι κρατούν το κλειδί για το πώς εξελίσσεται το σύμπαν, που αρχικά αποτελείτο μόνο από υδρογόνο και λίγο ήλιο και τώρα περιέχει μια πλούσια γκάμα από βαρύτερα στοιχεία, όπως είναι το οξυγόνο, ο άνθρακας και ο σίδηρος. Τα 500 εκατομμύρια χρόνια που ακολούθησαν το Big Bang είναι μία περίοδος που δυστυχώς είναι απρόσιτη για τα τηλεσκόπια μας, επειδή τα νέφη του αερίου που γέμιζαν τότε το σύμπαν δεν ήταν διαφανή. Όμως οι αστρονόμοι του Cambridge με επιτυχία βρήκαν ένα σπάνιο νέφος, που ελευθερώθηκε από ένα παμπάλαιο άστρο, με τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια στον κόσμο.

Ποτέ δεν είναι αργά για αλλαγές

Αποτέλεσμα εικόνας για иллюзия жизниΑν κοιτάξουμε το παρελθόν, είναι εύκολο να μας πιάσουν τύψεις. Σημαντικό είναι όμως να στραφούμε προς το μέλλον. Πρέπει να σκεφτούμε την αλλαγή.
 
ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ -μερικές φορές στα πρώτα μας χρόνια, άλλοτε όψιμα- είναι βέβαιο ότι όλοι μας θα ξυπνήσουμε και θα αντιληφθούμε τη θνητότητά μας. Είναι τόσο πολλά αυτά που την πυροδοτούν: μια ματιά στον καθρέφτη που δείχνει το σαγόνι μας να κρεμάει, τα μαλλιά μας ν’ ασπρίζουν, τους ώμους να καμπουριάζουν.
 
Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΙΔΙΩΣ ΟΣΩΝ ΑΦΟΡΟΥΝ στρογγυλές δεκαετίες -πενήντα, εξήντα, εβδομήντα. Η συνάντηση μ’ ένα φίλο που έχεις καιρό να τον δεις και σε σοκάρει το πόσο έχει γεράσει. Όταν βλέπεις παλιές φωτογραφίες του εαυτού σου και των ανθρώπων που γέμιζαν την παιδική σου ηλικία κι είναι πια από καιρό νεκροί. Μια συνάντηση με τον Κύριο Θάνατο σ’ ένα όνειρο.
 
ΤΙ ΝΙΩΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ; Και τι κάνει γι’ αυτό; Βυθίζεται σε μια φρενιτιώδη δραστηριότητα, για να εξαντλήσει το άγχος και ν’ αποφύγει το θέμα; Προσπαθεί ν’ απομακρύνει τις ρυτίδες με αισθητική χειρουργική ή να βάψει τα μαλλιά του; Αποφασίζει να παραμείνει για μερικά χρόνια στην ηλικία των τριάντα εννέα ετών; Περισπά πολύ γρήγορα τον εαυτό του με τη δουλειά και τη ρουτίνα της καθημερινής ζωής; Σβήνει από τη μνήμη του κάθε τέτοια εμπειρία; Αγνοεί τα όνειρά του;
 
ΣΑΣ ΠΡΟΤΡΕΠΩ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΣΠΑΤΕ τον εαυτό σας. Το αντίθετο, γευτείτε την αφύπνισή σας. Εκμεταλλευτείτε την. Κάντε ένα σταμάτημα, καθώς κοιτάζετε τη φωτογραφία του νεότερου εαυτού σας. Αφήστε την έντονη στιγμή να σας κατακλύσει και παρατείνετέ τη λιγάκι. Γευτείτε και τη γλυκύτητά της μαζί με την πικρή της γεύση. Μην ξεχνάτε το πλεονέκτημα που προσφέρει το να παραμείνετε εν επίγνωση του θανάτου, το ν’ αγκαλιάσετε τη σκιά του. Μια τέτοια επίγνωση μπορεί ν’ αφομοιώσει το σκοτάδι με τη σπίθα σας για ζωή και να βελτιώσει τη ζωή σας, όσο ακόμα την έχετε.
 
Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΣΟΥΜΕ τη ζωή, για ν’ αγαπήσουμε οτιδήποτε πολύ βαθιά, είναι να έχουμε επίγνωση ότι οι εμπειρίες αυτές είναι προορισμένες να χαθούν. Έχω πολλές φορές εκπλαγεί ευχάριστα βλέποντας έναν ασθενή να κάνει ουσιαστικές θετικές αλλαγές πολύ αργά στη ζωή του, ακόμα και κοντά στον θάνατο.
 
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ. Ποτέ δεν είμαστε πολύ γέροι για κάτι τέτοιο.